Δε θα είμαι εκεί

 Είναι άνοιξη και η καθημερινότητα στο Πάντειο τις τελευταίες ημέρες, φαντάζει λιγότερο μονότονη. Τα κομματικά τραπεζάκια βρίθουν από κόσμο, τοίχοι, πορτοπαράθυρα και παντός είδους επιφάνεια κοσμούνται από πολύχρωμα καλέσματα σε εκλογές, εκδρομές και Βέρτη. Προς τι, όμως, όλο αυτό το νταβαντούρι;

Στις 17 Απριλίου, κόμματα και παρατάξεις ζητάνε την ψήφο σου. Με άλλα λόγια, σου ζητούν να τους παραχωρήσεις τη διαχείριση των αναγκών σου, εν λευκώ, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο την ‘’εύρυθμη’’ λειτουργία των αγωνιστικών ή μη κινήσεων.

Η εκλογική διαδικασία εντός του πανεπιστημίου αποτελεί άλλη μία δικλείδα αντιπροσώπευσης, που καταρρακώνει τη δυνατότητα αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών, συντηρώντας έτσι την ψευδαίσθηση της συμμετοχής, με σκοπό τη διαμόρφωση ενός ‘’δημοκρατικού και ριζοσπαστικού’’ πανεπιστημίου. Ο εκάστοτε ψηφοφόρος, ρίχνοντας το ψηφαλάκι του, παραχωρεί οικειοθελώς ένα κομμάτι της ελευθερίας του και της αυτονομίας του στον επίδοξο αντιπρόσωπο ή σωτήρα.

Η δοξασμένη ΔΑΠ -κατεξοχήν μαντρόσκυλο του συστήματος και πρωτοπόρος στο αλισβερίσι- έχει πετύχει να διατηρεί το πανεπιστήμιο στη φορμόλη και τους φοιτητές σε λήθαργο*, συντηρώντας ακόμα τις ονειρώξεις περί καριέρας, κοινωνικής ανέλιξης και θερμαινόμενης πισίνας. Σημειώσεις, μπουκάλια σε μεγάλες πίστες και κάθε είδους διευκολύνσεις (μέχρι και συνοικέσια έχει το μενού) συνιστούν τα ανταλλάγματα της πολυπόθητης ψήφου. Οι αριστερές δυνάμεις, από την άλλη, επικαλούμενες την αναγκαιότητα γραφειοκρατικών θεσμών (κυνήγι εδρών στο Διοικητικό Συμβούλιο) για να καλούν “νόμιμα” Γενικές Συνελεύσεις , ενισχύουν, και αυτές, το εκλογικό πανηγύρι. Με την αποδυνάμωση, όμως, του ρόλου του ΔΣ στο πλαίσιο του νόμου Διαμαντοπούλου, το επιχείρημα αυτό απογυμνώνεται, αποδεικνύοντας έτσι περίτρανα την πλήρη ταύτιση της Αριστεράς με τους θεσμούς εκείνους, που πλέον έχουν αχρηστευθεί και από το ίδιο το κράτος. Όσον αφορά τους πρωτοεμφανιζόμενους ανεξάρτητους-ανένταχτους, αποτιμούμε θετικά τη δραστηριοποίηση τους, ωστόσο κινούνται σε καθαρά συντεχνιακά επίπεδα, μη αντιλαμβανόμενοι τον αγώνα συνολικά, αλλά μερικά. Τέλος, η Χρυσή Αυγή απειλεί ότι θα βγει από τους κόλπους της ΔΑΠ, που βρίσκεται τόσο καιρό, (για του λόγου το αληθές βλέπε ΤΕΙ Θεσσαλονίκης) και θα κατέβει αυτόνομα στις εκλογές, ώστε να αποκτήσει θεσμική νομιμοποίηση τη στιγμή που στις περισσότερες σχολές, οι φασίστες δεν έχουν καμία παρουσία.

Οι ισχύοντες θεσμοί, που διαιωνίζουν τις γραφειοκρατικές και ιεραρχικές σχέσεις, μόνο την απέχθειά μας προκαλούν, οδηγώντας μας σε συνειδητή εκλογική αποχή. Και δεν μιλάμε για την αποχή της αδράνειας και της παθητικότητας, αλλά για την άρνηση της συμμετοχής στις υπάρχουσες δομές, προς όφελος της δημιουργίας παρεμβάσεων και σχημάτων, κοινώς αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, εντός των σχολών, αντιιεραρχικών, που δρουν με γνώμονα τις ισότιμες σχέσεις και τη συντροφικότητα. Σκοπός μιας τέτοιας συλλογικοποίησης, είναι η ενδυνάμωση πολύπλευρου αγώνα μέσα στα πανεπιστήμια, βάση κοινών συμφερόντων και διεκδικήσεων, χωρίς τη μεσολάβηση κομματικών φορέων και πεφωτισμένων ειδικών της πολιτικής. Ο πολύπλευρος αγώνας σίγουρα δεν περιέχει την ψευδαίσθηση της πολιτικής συμμετοχής, μέσω των φοιτητικών εκλογών. Εμπεριέχει όμως, την καθημερινή παρουσία και δράση, τη συλλογική άρνηση να πληρώσουμε τη φοίτηση μας, τη χρήση του πανεπιστημίου ως κοινωνικού χώρου, τη νοηματοδότηση των, από καιρό εκφυλισμένων, γραφειοκρατικών Γενικών Συνελεύσεων, την προσπάθεια δημιουργίας κοινών δομών και δράσεων φοιτητών-εργαζομένων στο πανεπιστήμιο, μέσω επιτροπών αγώνα. Τη δημιουργία αυτοοργανωμένης κοινότητας αγώνα στις σχολές, για την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών.

*Ο λήθαργος ολοκληρώνεται από την μπλε μεταρρυθμιστική ταπετσαρία που έχουν ντύσει όλη τη σχολή, για την οποία, ο ‘’ουδέτερος’’ πρύτανης δεν ενοχλείται. Τι περίεργο, ενοχλείται μόνο από τις 30 αφίσες μας, οι οποίες κατεβαίνουν πριν ακόμα μπουν.

Δε θα είμαι εκεί

Και αυτοκόλλητα

Καλούμε στην Γ.Σ. του Φ.Σ. Παντείου την Τετάρτη 27/3 στη 13:00, αίθουσα 108.

Η θεά προστάζει…

Και οι πιστοί υπακούνε;

‘Η αλλιώς λίγα λόγια για το σχέδιο Αθηνά απο την Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου. Το παρακάτω κείμενο δεν είναι πλάισιο λόγου που τίθεται προς ψήφιση. Αυτό γιατί θεωρούμε οτι η Γ.Σ. με την μορφή που έχει σήμερα δεν αποτελεί γόνιμο έδαφος για συνδιαμόρφωση πολιτικού λόγου και έτσι οι φοιτητές αναγκάζονται να ψηφίσουν μια ολόκληρη πολιτική/κομματική γραμμή απλά και μόνο επειδή θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στο στις επιθέσεις που δέχονται. Σε περίπτωση κατάληψης οφείλουμε όλοι να συμμετέχουμε στην ανοιχτή συνέλευση συνδιαμορφώνοντας επί ίσιοις όροις τις δράσεις και τον λόγο του αγώνα μας. Έτσι σε μια προσπάθεια βελτίωσης των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών φοιτητικών οργάνων δεν θεωρούμε ότι δεμευόμαστε απο τον μπετοναρισμένο πολιτικό λόγο των πλαισίων και καλούμε όσους ψηφίσουν να συμμετέχουν στην ίδια την κατάληψη, ώστε αδιαμεσολάβητα να συμβάλλουμε στην δημιουργία εστιών αυτοοργάνωσης και αντίστασης στις σχολές.

Η νεοφιλελεύθερη στροφή, και επομένως η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, έχει επιβληθεί τις τελευταίες δεκαετίες στο μεγαλύτερο μέρος του Δυτικού κόσμου. Οι εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις ακολουθούν την ίδια πορεία, με το κράτος να δίνει σταδιακά το μονοπώλιο της παροχής της εκπαίδευσης στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στηρίζοντάς το, παράλληλα, σε μια ιδιαίτερη χρονική, αφού το ζητούμενο είναι η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και οι περικοπές κοινωνικών παροχών. Αν και καθυστερημένα, λόγω, αφενός, των συμφερόντων που εξυπηρετούσε το προηγούμενο μοντέλο και, αφετέρου, των αγώνων που στέκονταν ως ανάχωμα στα διάφορα νομοσχέδια (Γιαννάκου, Διαμαντοπούλου), το ελληνικό κράτος κατάφερε να θεσμοθετήσει και σε μεγάλο βαθμό να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που χρόνια προσπαθούσε και κατάφερνε να περάσει από την πίσω πόρτα. Με αυτόν τον τρόπο, έθεσε και επίσημα τις βάσεις για τη γνώση ως εμπόρευμα, το πανεπιστήμιο ως μαγαζί και το φοιτητή ως πελάτη. Η τελευταία «εξαιρετική» προσπάθεια μεταρρύθμισης με σκοπό τον εξορθολογισμό, όπως ευαγγελίζονται πάντα, της ανώτατης εκπαίδευσης ακούει στο όνομα «Σχέδιο Αθηνά».

Το «Σχέδιο Αθηνά» δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη χωροταξική αποτύπωση της αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση, ως συνέχεια των νόμων Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου. Προβλέπει την κατάργηση και τη συγχώνευση τμημάτων ορισμένων ΑΕΙ-ΑΤΕΙ, βασισμένο σε ξεκάθαρα οικονομικά κριτήρια, σε μια λογική κόστους-οφέλους, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς, αλλά και υλικοτεχνικούς παράγοντες. Η τόση προχειρότητα και βιασύνη με την οποία είναι σχεδιασμένο, σχεδόν θα μας διασκέδαζε, αν δεν αποτελούσε άλλη μια ξεκάθαρη επίθεση των κυρίαρχων σε μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Η κατάσταση, βέβαια, δεν ήταν ρόδινη. Πολλά από τα τμήματα που είναι στο στόχαστρο είχαν δημιουργηθεί για την εξυπηρέτηση πολιτικών-οικονομικών συμφερόντων (ψηφοθηρία, βόλεμα καθηγητάδων, real estate, τοπικό ρουσφετολόι) και πλέον, λόγω της νέας πολιτικής στρατηγικής συρρίκνωσης καθετί δημόσιου, η ύπαρξή τους είναι άχρηστη στο κράτος.

Εν μέσω κρίσης, και με στόχο την υποβάθμιση του εργατικού δυναμικού, οι πτυχιούχοι είναι περιττοί και η άντληση οφέλους από αυτούς αδύνατη. Έτσι, οι ταξικοί φραγμοί εντείνονται, μέσω της μείωσης των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και της μετακύλισης του κόστους στις τσέπες μας και επιτυγχάνεται περαιτέρω «εξοικονόμηση» πόρων, μέσω του περιορισμού του σταθερού κόστους (ενοικίαση κτιρίων, συντήρηση), αλλά και του εργατικού δυναμικού (καθηγητές, εργαζόμενοι). Οι αλλαγές αυτές σηματοδοτούν το τέλος για το θεσμό του μαζικού πανεπιστημίου, και εξαλείφει και τα τελευταία δημόσια και δωρεάν στοιχεία (ή και το μύθο περί αυτών) σε ένα πανεπιστήμιο που στην ουσία τα είχε απολέσει από καιρό αυτά. Τέλος, το «Σχέδιο Αθηνά» προβλέπει τη δημιουργία «θυλάκων αριστείας», δηλαδή συγκεκριμένων ελίτ πανεπιστημίων που θα προορίζονται για λίγους και θα χαίρουν περισσότερου κύρους και ιδιωτικής χρηματοδότησης, ενισχύοντας τις αυταπάτες των καριεριστών φοιτητών για κοινωνική ανέλιξη.

Από την αναδιάρθρωση πλήττονται τόσο οι φοιτητές, όσο και οι εργαζόμενοι. Αρχικά, για πολλούς φοιτητές, αλλάζει το γνωστικό αντικείμενο και είτε εξαναγκάζονται να μετακινηθούν σε άλλες πόλεις, είτε να παρατήσουν τις σπουδές τους. Αυτό σημαίνει ότι, εκτός από τα οικονομικά βάρη που θα πέσουν στους φοιτητές και τις οικογένειές τους, καταστέλλεται αυθαίρετα και η ατομική τους επιλογή να σπουδάσουν αυτό που θέλουν. Η αύξηση των φοιτητών σε ορισμένα ιδρύματα λόγω συγχώνευσης, περιορίζει ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα σίτισης και τη διαμονή στις εστίες, και σαν να μην έφτανε αυτό, τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα των υλικοτεχνικών και κτιριακών υποδομών θα ενταθούν. Δεν πρέπει να παραγκωνίζονται, όμως, οι βαθύτερες κοινωνικές και ψυχολογικές επιπτώσεις. Η δυνατότητα για προσωπική ανεξαρτησία καθίσταται ακόμα πιο δύσκολη, έως και αδύνατη, για φοιτητές από άλλες πόλεις που αναγκάζονται να γυρίσουν στο πατρικό τους, αλλά ακόμα να παρατήσουν τις σπουδές τους, αυξάνοντας το αίσθημα της ανασφάλειας και οδηγώντας στην κοινωνική απομόνωση.

Οι εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο δε βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα, αφού το «Σχέδιο Αθηνά» είναι καλή ευκαιρία για τη λεγόμενη εξυγείανση του δημόσιου τομέα. Το καμπανάκι χτυπάει πρώτα για εκείνους που εργάζονται σε καθεστώς επισφάλειας, όπως οι εργολαβικοί, αφού είναι αυτοί που θα απολυθούν πρώτοι, ενώ όσοι από τους μόνιμους δε θεωρηθούν περισσευούμενοι, έρχονται αντιμέτωποι με την αλλαγή του τόπου εργασίας και διαμονής, αλλά και την ανεργία. Οι καθηγητές, και ειδικά οι ωρομίσθιοι και όσοι θεωρηθούν πλεονάζοντες, θα ακολουθήσουν κι αυτοί με συνοπτικές διαδικασίες τον ίδιο δρόμο. Η μείωση του εργατικού δυναμικού, επιπλέον θα οδηγήσει στην υπολειτουργία των ιδρυμάτων, με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας των εναπομείναντων υπαλλήλων.

Το νέο «σούπερ-πανεπιστήμιο» με το ευρηματικό όνομα «Αδαμάντιος Κοραής» θα περιλαμβάνει το Γεωπονικό, το Οικονομικό, το Πάντειο, το Πανεπιστήμιο Πειραιά και το Χαροκόπειο που δεν θα διοικείται κεντρικά και ενιαία αλλά μετά από την τελευταία αναθεώρηση του σχεδίου που έχει ως στόχο να κάμψει τις αντιδράσεις «η συνεργασία των 5 ανωτάτων ιδρυμάτων της Αθήνας θα επιτευχθεί με ακαδημαϊκές συμφωνίες ως κοινοπραξία διατηρώντας την επωνυμία Αδαμάντιος Κοραής και όχι με αλλαγή του νομικού πλαισίου ως ομόσπονδο πανεπιστήμιο». Συγκεκριμένα στο Πάντειο, τα 9 τμήματα συγχωνεύονται σε 4, με αποτέλεσμα μια μακροπρόθεσμη εξάλειψη κάποιων γνωστικών αντικειμένων. Μάλιστα, φαίνεται ότι το μόνο κριτήριο των συγχωνεύσεων είναι η μείωση των εισακτέων, όπως αυτό καταδεικνύεται απο την κραυγαλέα περίπτωση της δημιουργίας ενιαίου τμήματος ΕΜΠΟ-ΔΕΣ. Ως επακόλουθο, η υποχρηματοδότηση σε πολλά ιδρύματα, ίσως τα αναγκάσει να προβούν σε επιβολή διδάκτρων για τη διεκπεραίωση των λειτουργιών τους. Απτό παράδειγμα είναι οι κοινωνικές επιστήμες, μιας και δεν είναι αξιοποιήσιμες από το ιδιωτικό και κρατικό κεφάλαιο. Βέβαια, μην ξεχνάμε πως εξαιρούνται πάντα οι κλίκες των τάχα κοινωνικών επιστημόνων, που συνεργάζονται χρόνια τώρα με τις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές προς όφελος, όχι της κοινωνίας, αλλά των κυρίαρχων συμφερόντων.

Σ’ αυτό το σημείο, θεωρούμε πως πρέπει να καταστεί ξεκάθαρο ότι το «Σχέδιο Αθηνά» είναι ένα μόνο σκέλος της αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση. Αυτή έχει ήδη ξεκινήσει, αφού όλο και λιγότεροι φοιτητές μπορούν να σιτίζονται, ελάχιστοι είναι εκείνοι που μένουν στις εστίες (συγκεκριμένα στο Πάντειο, το κτίριο των εστιών είναι αναξιοποίητο και οι φοιτητές μένουν σε ξενοδοχείο). Επιπλέον, τα συγγράμματα έχουν ήδη μειωθεί στο ένα ανά μάθημα και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κοπεί κι αυτό στα επόμενα εξάμηνα, με τους φοιτητές να αναγκάζονται, ενώ ήδη πληρώνουν για σημειώσεις και φακέλους, να αγοράζουν και τα συγγράμματά τους. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το ότι οι μεταφορές δεν ήταν ποτέ δωρεάν, καθιστούν σαφή την όλο και μεγαλύτερη μετακύλιση του κόστους των σπουδών μας σε εμάς τους ίδιους.

Θεωρούμε, λοιπόν, ότι κάθε επίθεση απο μεριάς των κυρίαρχων δεν πλήττει μόνο ένα κομμάτι της κοινωνίας , ούτε αυτά τα κομμάτια είναι ξεκομμένα απο τον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό. Ως φοιτητές με ταξική θέση και ταξική προοπτική, καταπιεζόμενοι και εκμεταλλευόμενοι αντιλαμβανόμαστε οτι ο αγώνας δεν πρέπει να είναι συντεχνειακός. Πρέπει, όχι απλά να συνδεθεί με τους αγώνες άλλων κοινωνικών ομάδων με τα ίδια ταξικά συμφέροντα, αλλά να θέσει τα ζητήματα συνολικά μέσα απο κοινές δομές και δράσεις φοιτητών-εργαζομένων. Η έμπρακτη υλοποίηση αυτού του σχεδίου είναι η δημιουργία επιτροπών αγώνα φοιτητών-εργαζομένων μέσα απο τις οποίεςθα σπάσει επιτέλους αυτή φαινομενική μερικότητα των διεκδικήσεων και απο τις δύο πλευρές. Η πρόσφατη εμπειρία θα πρέπει να μας βοηθήσει στον απεγκλωβισμό απο λάθη και κομματικά παιχνίδια με μόνη κατεύθυνση την δημιουργία ενός δυναμικού, μαζικού, ανταγωνιστικού κινήματος με διάρκεια και στόχευση, μακριά απο λογικές ανάθεσης και οπορτουνίστικες πρωτοπορίες.

Το «Σχέδιο Αθηνά» είναι ένα μόνο μέρος της συνολικής επίθεσης των αφεντικών . Η σημερινή συγκυρία μας βρίσκει αντιμέτωπους με την υποβάθμιση της εργατικής μας δυναμης, την συρρίκνωση του βασικού μισθού, την εργοδοτική τρομοκρατία και ένα συνδικαλισμό σάπιο και ακίνδυνο. Κρατος και παρακράτος εντείνουν την καταστολή(εκκένωση καταληψεων,επιστρατευσεις εργαζομενων,δολοφονιες μεταναστων,στρατοπεδα συγκέντρωσης) με στόχο την υποταγή και την σιωπή μας. Η απάντηση θα είναι η αυτο οργάνωση των φοιτητών μέσα απο πολύμορφες δράσεις όπως καταληψεις,διαδηλωσεις και αντιπληροφορηση που θα αποφασίζονται από διαδικασίες ανοιχτές στην συνδιαμόρφωση και οριζόντιες στην δομή.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΑΝΤΕΙΟΥ

epp.espivblogs.net

Η θεά προστάζει… και οι πιστοί υπακούν;

Στην είσοδο του γυάλινου κτιρίου

To Kείμενο που μοιράζεται σχετικά με το Σχέδιο Αθηνά

Με αφορμή την ημερίδα με θέμα την εγκληματικότητα και την ανασφάλεια σε καιρούς κρίσης, τοιχοκολλείται η παρακάτω αφίσα στο Πάντειο και σε άλλα πανεπιστήμια της Αθήνας και μοιράζεται το παρακάτω κείμενο απο φοιτητές του Παντείου.

Το κείμενο που μοιράζεται

Μικροφωνική για τις κρατικές επιθέσεις στις καταλήψεις και προπαγάνδιση της σημερινής πορείας(12/1),πραγματοποιήθηκε στον πεζόδρομο του Παντείου απο την Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου, τα Συμβούλια για την αποασυλοποίηση της σκέψης και άλλους συντρόφους/ισσες.  Μοιράστηκε και διαβάστηκε το παρακάτω κείμενο.
ΧΘΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΑΥΡΙΟ ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΙΟΣ

ΧΘΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΑΥΡΙΟ ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΙΟΣ

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΟΜΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΚΕΝΤΡΑ ΑΓΩΝΑ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Στις 20/12/12, 7:00, οι μπάτσοι εισβάλουν στη Villa Amalias συλλαμβάνοντας 8 άτομα έπειτα από δήθεν ανώνυμη καταγγελία και κατασκευάζουν κατηγορίες. Στις 9/1/13 η Villa ανακαταλαμβάνεται από συντρόφους/ισσες αλλά στις 9:20 εκκενώνεται ξανά και συλλαμβάνονται 92 άτομα με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα. Στις 28/12/12, μπάτσοι μπαίνουν στην ΑΣΟΕΕ και με το γελοίο πρόσχημα του παραεμπορίου των μεταναστών, κάνουν ελέγχους σε Στέκια και χώρους παρατάξεων, προσπαθώντας να ξεμπερδέψουν με τον 98 FM, σταθμό ανατρεπτικής έκφρασης που δραστηριοποιούταν στο υπόγειο της ΑΣΟΕΕ. Την ημέρα επανεκκένωσης της Villa Amalias, οι μπάτσοι επεκτείνουν το show και εισβάλουν στη Σκαραμαγκά κάπου στις 15:00  συλλαμβάνοντας 7 άτομα που τελικά κατηγορούνται για τα πλημμελήματα της διατάραξης κοινής ειρήνης, οπλοκατοχής και κατοχής βεγγαλικών. Στο ίδιο κλίμα ήταν και η επιλογή των πρυτάνεων της Νομικής και της ΑΣΟΕΕ να κάνουν lock out, χθες, 9/1/13, ενώ επιχειρήθηκε το ίδιο και στο Πολυτεχνείο, το οποίο όμως παρέμεινε κέντρο αγώνα.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ
Το κράτος μετά την επίθεση στα εργασιακά-κοινωνικά κεκτημένα (μισθοί, συντάξεις, περίθαλψη, παιδεία) στοχεύει σε αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που εκφράζονται και δρουν μέσα από στέκια και καταλήψεις. Αποφασίζει να υιοθετήσει ακροδεξιές πρακτικές και ιδεολογικές αναφορές με σκοπό τον επαναπατρισμό των χαμένων ψηφοφόρων. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι φασιστοβουλευτές πήραν μεταγραφή στο κόμμα του Σαμαρά και κατέχουν, πλέον, θέσεις-κλειδιά για την υπεράσπιση της τάξης, της ασφάλειας και της ‘’δημοκρατίας’’ (π.χ. υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ., Δένδιας). Η σύνδεση-συνεργασία με τους φασίστες δε σταματά, βέβαια, εκεί, αφού τα τελευταία αντιφασιστικά αναχώματα της περιοχής γύρω από τον Άγιο Παντελεήμονα (Villa Amalias, Πατησίων & Σκαραμαγκά 61) έχουν ήδη εκκενωθεί από την κρατική καταστολή. Ακόμη, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης κάνουν καλά τη δουλειά τους προπαγανδίζοντας τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους αγώνα ως χώρους ανομίας.
 

ΑΛΛΑ
Τι πραγματικά συμβαίνει?

Τα προϊόντα της ‘’ανομίας’’ είναι: παιδικά στέκια, θέατρα, χορευτικές ομάδες, μουσική, συναυλίες, yoga, πολεμικές τέχνες, καφενεία, μαθήματα γλωσσών, βιτρό, αναρρίχηση, προβολές, βιβλιοθήκες, συνεργεία ποδηλάτων, ξυλουργεία, αίθουσα υπολογιστών, τυπογραφείο, μαθήματα αυτομόρφωσης και συλλογικές κουζίνες. Ως προοίμιο της κοινωνίας που ονειρευόμαστε, οι καταλήψεις και τα στέκια προάγουν την αυτοοργάνωση, τις συνελεύσεις με οριζόντιες και αντιιεραρχικές δομές, τον αντιφασιστικό αγώνα και, ενάντια στις λογικές του κέρδους και της ιδιοκτησίας καλύπτουν ακόμα και πρακτικές ανάγκες όπως αυτές της σίτισης και στέγασης. Μας χτυπούν γιατί φοβούνται ότι τα όνειρά μας θα γίνουν οι εφιάλτες τους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ
10, 100, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ

ΠΟΡΕΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 12/01 ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Villa Amalias

Η Villa Amalias είναι κομμάτι του αγώνα μας

Η έφοδος των αστυνομικών δυνάμεων το πρωί της Πέμπτης (20/12) στο κτήριο της Villa Amalias, που τελεί υπό κατάληψη εδώ και δεκαετίες, η σύλληψη οχτώ καταληψιών και η προσαγωγή εφτά αλληλέγγυων, είναι φυσική συνέχεια του κύματος καταστολής που εξαπολύει το κράτος, ιδίως τα τελευταία χρόνια όπου η συστημική κρίση εντείνεται, και μαζί της οξύνονται οι κοινωνικές αντιστάσεις .

Σήμερα η εξαθλίωση αφορά ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού και αντανακλάται σε όλο το φάσμα της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας. Η ανέχεια και οι συνθήκες ύφεσης ευνοούν την ανάδυση νοσηρών στοιχείων σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο: τον εκφυλισμό των ανθρώπινων σχέσεων, όπου κυριαρχεί ο ατομικισμός και η αλλοτρίωση, την κυριαρχία της λογικής της ανάθεσης, την άνθιση εθνικιστικών, ρατσιστικών και φασιστικών αντιλήψεων. Εν ολίγοις, όλων όσων υποβοηθούν τους κυρίαρχους να αποπροσανατολίσουν τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεζόμενους, με στόχο την επικράτηση του πολέμου «όλων εναντίων όλων», ώστε να μην στρέψουν την οργή τους απέναντι στον πραγματικό εχθρό, τους εξουσιαστές και τους εκμεταλλευτές.

Ωστόσο, ένα ριζοσπαστικό κομμάτι αυτής της κοινωνίας, οι αγωνιζόμενοι /μενες αντιστέκονται δυναμικά ενάντια σ΄ αυτήν τη συνθήκη και παλεύουν για την ανατροπή του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος, ακολουθώντας με συνέπεια το όραμα τους για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Η Villa Amalias αποτελεί ένα ζωτικό τμήμα του κινήματος με πολυετή δράση, στεγάζοντας κινηματικές υποδομές, τυπογραφική κολεκτίβα, συντρόφους /ισσες, πραγματοποιώντας εκδηλώσεις, προωθώντας τον ελευθεριακό λόγο, συμμετέχοντας ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες. Η στοχοποίησή της λοιπόν από το κράτος δεν είναι τυχαία. Άλλωστε, τα φασιστοειδή έχουν αποπειραθεί ουκ ολίγες φορές να στραφούν εναντίον της Villa, διότι με την αντιφασιστική της δράση από κοινού με ομάδες του κέντρου έχει εμποδίσει την εξάπλωση των φασιστικών συμμοριών και της Χρυσής Αυγής στην περιοχή . Η επίθεση της Πέμπτης λοιπόν αποδεικνύει ακόμη μία φορά την αγαστή συνεργασία, την αλληλοκάλυψη και αλληλοσυμπλήρωση κράτους και φασιστών. Ό,τι δεν πέτυχαν οι συμμορίες επιχειρεί τώρα να φέρει εις πέρας το ίδιο το κράτος με τα ένστολα σκυλιά του στο όνομα της έννομης τάξης, επιστρατεύοντας εισαγγελείς, υπουργούς και όλους τους γραμματείς και φαρισαίους του.

Άλλωστε ήδη από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του πρωθυπουργού και τις προσπάθειες των πρόσφατων κυβερνήσεων είχαν διαφανεί οι προθέσεις των κυρίαρχων να επιτεθούν στις ριζοσπαστικές κινηματικές δομές και στους αυτοοργανωμένους χώρους. Το 2011 ήταν η κατάληψη Πατησίων&Σκαραμαγκά 61,  πριν από αρκετούς μήνες το ΒΟΞ  και μετά η  «Δημοτική Αγορά Κυψέλης», η Δέλτα, η κατάληψη στη Βέροια και η απειλή εκκένωσης της Υφανέτ . Από το σχέδιο εκκαθάρισης δεν γλίτωσαν ούτε οι κατά τόπους καταλήψεις στέγης, με πιο κοντινό σε εμάς παράδειγμα την εκκένωση της κατάληψης στις εστίες Παντείου μετά από συνεργασία πρύτανη-αστυνομίας-παρατάξεων.

Το καθεστώς μηδενικής ανοχής όμως, έγινε αντιληπτό ήδη απ’ τις 26 Σεπτεμβρίου, όταν αστυνομικές δυνάμεις εμπόδισαν τα σώματα των συνελεύσεων γειτονιών Μπραχαμίου, Ζωγράφου, Βύρωνα-Παγκρατίου-Καισαριανής. Προβαίνοντας μάλιστα σε μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις ήδη απ’ τις προσυγκεντρώσεις τους, πριν καν μεταβούν στο κέντρο. Δεν είναι τυχαίο που το κράτος επέλεξε την πρώτη απεργιακή κινητοποίηση μετά το καλοκαίρι, δηλαδή το πρώτο κεντρικό πολιτικό γεγονός για να διατυμπανίσει πως όποιος αγωνίζεται, θα καταστέλλεται. Όπως δεν είναι τυχαία η επίθεση στη Villa, μία ιστορική κατάληψη, με έντονη κινηματική παρουσία στα πράγματα, και δράση, σε ένα καίριο χωροταξικά σημείο. Το κράτος έχει δείξει τις προθέσεις του τον τελευταίο καιρό με όλα τα προσφερθέντα, και με πλήθος άλλων, όπως την καταστολή των αντιφασιστικών περιπολιών και τον βασανισμό των συλληφθέντων. Εκείνο που μένει τώρα είναι να δώσουμε την δική μας συλλογική απάντηση και να κάνουμε ξεκάθαρο οτι  η καταστολή τους  δεν μετράει μία μπροστά στην αλληλεγγύη μας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ
–   Στεκόμαστε δίπλα στους καταληψίες
–   Αγωνιζόμαστε για να μη γίνει ποτέ ιδιοκτησία κανενός δημάρχου και καμιάς κυβέρνησης.
–   Δηλώνουμε οτι οι καταλήψεις ανήκουν  στον κόσμο του αγώνα.

Την Πέμπτη στις 7 το πρωί εκαναν εφοδο στην καταληψη villa amalias  με εισαγγελικη παρεμβαση δυναμεις καταστολης. Την εκκενωσαν, προσηγαγαν 8 καταληψιες και η αστυνομια δηλωσε απροκαλυπτα οτι δεν θα επετρεπε την επικοινωνια με δικηγορους. Η ανταποκριση ηταν μαζικη απο αλληλεγγυους δυο εκ των οποιων προσηχθησαν στην περιοχη και 7 ακομα μετα απο παρεμβαση στο δημοτικο συμβουλιο οδηγηθηκαν στη ΓΑΔΑ. Το βραδυ πραγματοποπιηθηκε συνελευση στην ΑΣΟΕΕ και αυθορμητη πορεια προς την πλατεια Βικτωριας.

Οι καταληψεις αποτελουν ζωτικο χωρο του κινηματος. Σεκαθε επιθεση εναντιον τους θα μας βρειτε μπροστα σας.

Αλληλεγγυη στους συντροφους-συλληφθεντες.

Έξω απο το γυάλινο κτίριο

Εδώ και 3 βδομάδες οι διοικητικοί υπάλληλοι του Παντείου είχαν προβεί σε κινητοποιήσεις λόγω της άμεσης απόλυσης 14 συναδέλφων τους (10% του συνολικού προσωπικού). Συγκεκριμένα είχαν κάνει κατάληψη σε όλες τις διοικητικές υπηρεσίες του Παντείου(και της βιβλιοθήκης) για την ανάσχεση των απολύσεων. Απο την Πέμπτη η κατάληψη έληξε (παρέμενε ακόμα η κατάληψη στο γραφείο προσωπικού ώστε να μην σταλθούν κάποια έγγραφα που ζήτησε το υπουργείο). Απο την νέα εβδομάδα αναμένονται νέες κινητοποιήσεις.

Την Δευτέρα στις 5 και κάτι πραγματοποιήθηκε η προβολή του βίντεο ”Η δυνατότητα για έφοδο στον ουρανό” για την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 στην αίθουσα Γ2. Ο κόσμος που μαζεύτηκε ήταν περισσότερος απο τον αναμενόμενο και έτσι στριμωχτήκαμε λιγάκι αλλά σίγουρα είναι ένα θετικό σημάδι.

Στην συνέχεια έγινε η εισήγηση και ακολούθησε μια αρκετά μεγάλη συζήτηση μεταξύ των παρευρισκομένων, Παντειακών και μη.

Η εισήγηση που μοιράστηκε