Τέσσερα χρόνια μετά την κρατική εν ψυχρώ δολοφονία του 15 χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Τέσσερα χρόνια μετά απο τις μέρες που βγήκαν στον δρόμο χιλιάδες κόσμου με εξεγερσιακή διάθεση και πρακτικές μπλοκάροντας σχεδόν για έναν μήνα την κανονικότητα.

Προβάλουμε το αυτοαναφορικό ντοκιμαντέρ ”Η δυνατότητα για έφοδο στον ουρανό” και συζητάμε για τα γεγονότα, τις εμπειρίες, την κληρονομιά και τις σημερινές προοπτικές. Για την ίδια την εξέγερση.

*Σε περίπτωση αλλαγής αίθουσας η ενημέρωση θα γίνει απο το blog.

Αφίσα της προβολής

Δεν άφησαν χρόνο χαμένο και μετά απο τα δύο απανωτά μπλοκαρίσματα των εκλογών απο τα αγωνιζόμενα κομμάτια του πανεπιστημίου δρομολόγησαν την διαδικασία μέσω επιστολικής ψήφου. Θα μας βρουν μπροστά τους.

Μοιράστηκε το παρακάτω flyer στις 31/10.

Δευτέρα 22/10 μπλοκάρισμα της εκλογής του Συμβουλίου Διοίκησης

Τρίτη 23/10 νέα Γενική συνέλευση στις 13 00 στο αμφ. 108.

Υπερηφίστηκε το κοινό πλαίσιο της Ελευθεριακής Παρέμβασης με την ΑΝΑΣΑ ΕΑΑΚ.
ΑΝΑΣΑ ΕΑΑΚ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΑΝΤΕΙΟΥ (135)

ΜΑΣ (91)

ΠΑΣΠ (59)

ΑΡΕΝ (34)

Κατάληψη μέχρι την Τρίτη 23 και νεα ΓΣ.

Μπλοκάρισμα των Συμβουλίων Διοίκησης την Δευτέρα 22 Οκτωβρίου.

Συμμετοχή στην Γενική απεργία αύριο στις 18/10 με μπλοκ του Φ.Σ. Παντείου

Θεματικές

-Σπάσιμο συμβουλίων διοίκησης

– Συμμετοχή στην απεργία

-Κρατική τρομοκρατία

Αφισάκι καλέσματος σε ΓΣ

Αυτές τις μέρες μοιράζεται στο Πάντειο το παρακάτω κείμενο σχετικά με το Ελληνικό Πανεπιστήμιο.

Ελληνικό πανεπιστήμιο: Μυστικά, Ψέματα και..μερικές Αλήθειες

        Ελληνικό πανεπιστήμιο:  Μυστικά, Ψέματα και..μερικές Αλήθειες

 Κάθε χρόνο όλοι περιμένουμε τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων ελπίζοντας οτι με την εισαγωγή μας στο επόμενο στάδιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας θα εκπληρωθεί το τρίπτυχο πανεπιστημιακή μόρφωση/επαγγελματική αποκτάσταση/υψηλό κοινωνικό στάτους. Η κυρίαρχη εικόνα για το πανεπιστήμιο είναι οτι αποτελεί χώρο έκφρασης, δημιουργίας και αμφισβήτησης οπου ο φοιτητής είναι το κεντρικό κύτταρο των δραστηριοτήτων του ενω η κοινωνία είναι ο αποδέκτης της γνώσης και της έρευνας που παράγεται. Παράλληλα στο φαντασιακό της ελληνικής κοινωνίας επικρατούν οι ιστορικές αφηγήσεις για ένα πανεπιστήμιο ενεργό πυρήνα των κοινωνικων αγώνων και διαμορφωτή των πολιτικών εξελίξεων. Μάλλον η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική…

 Την τελευταία 20ετία ο αριθμός των εισακτέων αυξήθηκε σημαντικά αφου το κράτος και η αγορά είχαν ανάγκη ύπαρξης εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού προκειμένου να στελεχώσουν τις επιχειρήσεις, το δημόσιο τομέα κλπ. Ταυτόχρονα διάφορα μικρά και μεγάλα συμφέροντα (ατομικά, κομματικά, real estate) συνέβαλαν στη δημιουργία ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη την επικράτεια. Τα παραπάνω συντέλεσαν στην τελευταία εκδοχή του  θεσμού του μαζικού πανεπιστημίου το οποίο πλέον περνάει το στάδιο της αποδόμησης αφου δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα ούτε του κράτους ούτε του κεφαλαίου. Το κράτος δεν το συμφέρει να συντηρεί μαζική, δωρεάν εκπαίδευση ενω τα αφεντικά δεν τα συμφέρει η ύπαρξη εξειδικευμένων εργατών( άρα υψηλότερων μισθών) σε καιρούς κρίσης  και έτσι οδηγούν το πανεπιστήμιο σε άλλη μια μεταρρύθμιση, ιστορική συνέχεια των προηγουμένων με σκοπό την πλήρη ένταξη του στα δεδομένα της αγοράς. Δεν έχουμε αυταπάτες για τον μέχρι τώρα δωρεάν-δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης αφου το ιδιωτικό κεφάλαιο συμμετείχε ενεργά (φροντιστήρια, μεταπτυχιακά, υπηρεσίες πανεπιστημίου) αλλά τώρα θεσμοποιείται σε όλο το φάσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Επι της ουσίας παροχές όπως η σίτιση, η στέγαση και τα συγγράματα περνάνε στα χέρια ιδιωτών με αποτέλεσμα η κάλυψη αυτών των αναγκών να ανάγεται πλέον σε καθημερινό, ατομικό πρόβλημα των φοιτητών και των οικογενειών τους μετατρέποντας την είσοδο αλλά και την παραμονή στο πανεπιστήμιο μια υπόθεση για λίγους. Όσους χρειάζεται η αγορά αυτή τη στιγμή δηλαδή.

Εν μέσω μια τέτοιας γενικευμένης επίθεσης θα περίμενε κάποιος οτι εδώ μέσα θα υπήρχε μια έντονη κινητικότητα αντ’ αυτού δεν κουνιέται φύλλο. Η αδιαφορία, ο ατομισμός και ο καριερισμός κυριαρχούν σε κάθε πτυχή της φοιτητικής ζωής καθρεφτίζοντας την ελληνική(και οχι μόνο) κοινωνία. Δεν χρειάζεται να πέφτει κανείς απο τα σύννεφα , το πανεπιστήμιο αποτελεί έναν απο τους βασικούς πυλώνες του καπιταλισμού όπου άμεσα ή έμμεσα αναπαράγονται οι κυρίαρχες αξίες του. Έτσι ο φοιτητής ως το κύριο υποκείμενο εδώ ενσωματώνεται πλήρως σε αυτή τη συνθήκη ακολουθώντας την κανονικότητα και ενδιαφερόμενος μόνο για τα υποτιθέμενα συμφεροντά του· αδιαφορεί για καθετί συλλογικό.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι γενικές συνελεύσεις , παρόλο που αποτελούν το μόνο όργανο μέσα απο το οποίο μπορούν να παρθούν αποφάσεις συλλογικά και ισότιμα απαξιώνονται απο το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών. Αυτό δίνει το δικαίωμα στις παρατάξεις να αυτοχριστούν υπερασπιστές των συμφερόντων του συνόλου ενω στην πραγματικότητα εξυπηρετούν τα δικά τους υλικά και πολιτικά οφέλη στην εκάστοτε συγκυρία. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το πανηγύρι των φοιτητικών εκλογών που αφ’ενός νομιμοποιεί τις πρακτικές των παρατάξεων και αφ’ετέρου δίνει άλλοθι στη γενικότερη απάθεια.

Οι καθηγητές έχουν παίξει και αυτοί τον ρόλο τους για τη δημιουργία αυτής της αποστειρωμένης πραγματικότητας εξασφαλίζοντας παράλληλα τα δικά τους πολιτικά και υλικά συμφέροντα. Η έρευνα που παράγουν, τα μαθήματα που διδάσκουν, τα νταραβέρια τους με τις παρατάξεις και η γενικότερη στάση τους σε κοινωνικά ζητήματα είναι λίγο πολύ γνωστή. Το ίδιο και η εδραιωμένη εξουσιαστική σχέση καθηγητή-φοιτητή με τον δεύτερο να την νομιμοποιεί πλήρως με το δέος και την προσήλωση που τον υπηρετεί  αφού ξέρει οτι η «τύχη» του(πτυχίο, μεταπτυχιακό, κάποια θέση πολλές φορές αμμισθί κιόλας) βρίσκεται στα χέρια του καθηγητή. Οι αυριανοί εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να δεχτούν ιδεολογικά(ως ανώτερο χωρίς αντιρρήσεις) και υλικά (με πενιχρούς μισθούς) το αυριανό αφεντικό τους. Το πιο ενδιαφέρον είναι όμως οτι η γνώση που παράγεται( ή αναπαράγεται)μέσα σε αυτό το «χώρο αμφισβήτησης και δημιουργίας» καλύπτεται με το πέπλο του επιστημονισμού και της ουδετερότητας ανάγοντας την σε μία και μοναδική αλήθεια που όμως μας δημιουργεί ένα κρίσιμο ερώτημα. Για ποιον και με τι σκοπό παράγεται;

Είναι αδιανόητο η γνώση εντός του καπιταλισμού να παράγεται για κάτι πέρα απ’την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αφεντικών και την διαιώνιση του συστήματος, κάποιες φορές εξόφθαλμα μάλιστα(πχ μελέτες για την αστυνομία και τον στρατό). Και όμως μένει στο απυρόβλητο στους εκάστοτε φοιτητικούς αγώνες που περιορίζονται σε συντεχνιακά αιτήματα(«αξία στα πτυχία μας»)ξεκομμένοι απο την ίδια την κοινωνία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και οι μηδαμινές σχέσεις φοιτητών και εργαζομένων στο πανεπιστήμιο έστω στα πλάισια μιας βάσης επικοινωνίας. Μάλιστα στην τωρινή συγκυρία ειναι εμφανές πως το ζήτημα της εκπαίδευσης αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ταξικής πάλης και αμφότεροι οι καταπιεζόμενοι, είτε εργαζόμενοι είτε φοιτητές (ή και τα δύο) οφείλουν να αγωνίζονται μαζί συντονίζοντας τις δράσεις τους μέσα και έξω απο τα πανεπιστήμια στη βάση  κοινών αναγκών και διεκδικήσεων. Εν τέλει εμείς οι ίδιοι πρέπει να διαλέξουμε συμμάχους στους αγώνες που έρχονται αφού επανακαθορίσουμε την έννοια της φοιτητικής ιδιότητας, διαλύσουμε τις αυταπάτες περί κοινωνικής ανόδου και κατανοήσουμε ποια θα είναι η θέση μας στην παραγωγική διαδικασία.

• Συλλογικοποίηση της δράσης μας μέσα απο αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και αυτόνομους αγώνες χωρίς αρχηγούς και καθοδηγητές.
• Συνειδητή άρνηση της κυρίαρχης γνώσης. Αναζήτηση, κρίση, αυτομόρφωση.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΠΑΝΤΕΙΟΥ

Επικοινωνία

epp@espiv.net

epp.espivblogs.net

Η προβολή πραγματοποιήθηκε επιτυχώς..

Απο τις 19 00 ξεκίνησε η μικροφωνική με μουσική και αναγνώσεις του κειμένου ενώ απο τις 20 00 άρχισε να μαζεύεται ο κόσμος. Μαζευτήκαμε γύρω στα 60-70 άτομα δείγμα πολύ θετικό μιας και είναι πρώτη φορά που γίνεται μια δράση στην κατεύθυνση αυτή. Τα κάγκελα μείναν ανοιχτά μιας και η διοίκηση του Παντείου δεν αντέδρασε ενω αρκετός κόσμος Παντειακός και μη που βρέθηκε στο κήπο ξαφνιάστηκε. Η ταινία τελείωσε γύρω στις 10 30 και ένα μέρος του κόσμου παρέμεινε στο χώρο μέχρι τις 12 30. Τα σχόλια ήταν πολύ θετικά.

Το πρώτο βήμα έγινε

Με αφορμή τον περιορισμό των ελεύθερα προσβάσιμων δημοσιών χώρων και την απονέκρωση του πανεπιστημίου δρούμε οργανωμένα για την επαναοικειοποίηση του πανεπιστημίου ως ελεύθερου κοινωνικού χώρου. Διοργανώνουμε μαζί με το Αντιεξουσιαστικό στέκι Παντείου, τα Συμβούλια για την αποσυαλοποίηση της σκέψης και άλλους συντρόφους/ισες απο το Πάντειο την Προβολή  της ταινίας It’s a free world( του Ken Loach) στο κήπο του Παντείου τη Παρασκευή 25/5  στις 20:30 κρατώντας ανοιχτές τις πόρτες.

Το κείμενο που μοιράζεται

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Τα τελευταία χρόνια η επίθεση της κυριαρχίας στην κοινωνία επεκτείνεται πέρα απο τη σφαίρα του
οικονομικού και σε όλο το φάσμα των κοινωνικών κατακτήσεων. Ως κατάκτηση φυσικά θεωρούμε
και την περιπλάνηση στους δημόσιους χώρους χωρίς κάποιο αντίτιμο ή το φόβο κυρώσεων. Σε μια
τέτοια συγκυρία η κοινωνία δείχνει εκτός κάποιων εξαιρέσεων μουδιασμένη και αμέτοχη
αποδέχεται τις προφάσεις περι «αξιοποιήσεων» (βλ. Παραλίες, αεροδρόμιο Ελληνικού) χωρίς να αν-
τιλαμβάνεται τον περιορισμό που η ίδια υφίσταται και τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό στο
μέλλον. Έτσι οι ελεύθεροι χώροι παραδίδονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο ή απονεκρώνονται.

Μια τέτοια περίπτωση εξελίσσεται σταδιακά στο Πάντειο όπου επιχειρήσεις, στρατός και
αστυνομία εισέρχονται θεσμικά (βλ. νέα συμβλούλια διοίκησης) είτε απο την πίσω πόρτα
(βλ. ερευνητικά προγράμματα) παράγοντας ιδία οφέλη ενώ κάθε άλλη διαδικασία (απο πολιτικές και
κοινωνικές εκδηλώσεις μέχρι και το άραγμα στο κήπο) αποκλείεται χαρακτηριζόμενη σαν
εξωπανεπιστημιακή και επιβλαβή για την εκπαιδευτική διαδικασία. Με λίγα λόγια κάθε τι που δεν έχει
άμεση σχέση με τα θεσμισμένα μαθήματα και δεν αποφέρει υλικά οφέλη σε καθηγητές,
κρατικούς μηχανισμούς και ιδιωτικό κεφάλαιο θεωρείται ανεπιθύμητη και εν γένει επικίνδυνη.

Για την αποφυγή τέτοιων ξένων προς το σύγχρονο πανεπιστήμιο πράξεων η διοίκηση του
Παντείου αποφάσισε να τοποθετήσει σιδερένειες γκαραζόπορτες στις 30 Δεκεμβρίου (!).
Η πρόφαση που χρησιμοποιήθηκε ήταν η παραβατικότητα που αναπτύσσεται εντός του
πανεπιστημιακού χώρου τις βραδυνές ώρες ξεχνώντας εντέχνως οτι το Πάντειο βρίσκεται στο δρόμο
της Αθήνας με τους περισσότερους μαφιόζους, μπράβους και νταβατζήδες.Υποκρισία.
Το σημαντικό βέβαια είναι οτι δώθηκε σαφή εικόνα για τη νέα ακόμα πιο αποστειρωμένη και
απομονωμένη απο τη κοινωνία εκδοχή του πανεπιστημίου,

Μπροστά και σε αυτόν τον περιορισμό άλλοι τρίβουν τα χέρια τους που θα κάνουν τις δουλειές τους
ανενόχλητοι και άλλοι στέκονται αδιάφοροι. Εμείς προβάινουμε στο αυτονόητο και με την
μειοψηφική φυσική μας παρουσία επαναοικειοποιούμαστε το χώρο που μας ανήκει.
Κρατάμε ανοιχτές τις πόρτες και προβάλλουμε την ταινία Free World(του Ken Loach)στο
κήπο του Παντείου τη Παρασκευή 25 Μαϊου στις 8:30μ.μ.

Αντιεξουσιαστικό στέκι Παντείου
Ελευθεριακή παρέμβαση Παντείου
Συμβούλια για την αποασυλοποίηση της σκέψης
σύντροφοι/συντρόφισσες απο το Πάντειο

Η συνέλευση την Τετάρτη 9/5 θα πραγματοποιηθεί στις 16 00. Σημείοο συνάντησης συντριβάνι

ΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ..

Τα ξημερώματα της Κυριακής 29 Απρίλη κατόπιν εντολής εισαγγελέα σε συνεννόηση με τις πρυτανικές αρχές εισέβαλλαν στις κατειλημμένες πρώην φοιτητικές εστίες,με θεαματικό τρόπο, δυνάμεις καταστολής με σκοπό την εκκένωση του χώρου. Στον χώρο αυτό ζούσαν περισσότεροι από 20 άνθρωποι, οι οποίοι τώρα βρίσκονται άστεγοι δίχως τα προσωπικά τους υπάρχοντα.

Οι πρώην φοιτητικές εστίες κρίθηκαν ακατάλληλες το 1999 λόγω του τότε σεισμού και από τότε μέχρι σήμερα κυκλοφορούν φήμες οτι θα πραγματοποιηθεί η ανακαίνιση τους. Οι καταληψίες δεν εξέφρασαν ποτέ την επιθυμία να παρεμποδίσουν μια πραγματική ανακαίνιση του κτιρίου. Το γεγονός αυτό είναι αυταπόδεικτο αφού το κτίριο παρέμεινε ερειπωμένο για 8 χρόνια ως το 2007 που το κατέλαβαν. Το ίδιο το Πάντειο, τόσα χρόνια, στεγάζει τους φοιτητές του σε ξενοδοχείο στη Βικτώρια, ενώ τα κονδύλια για την ανακαίνιση των φοιτητικών εστιών ‘’χάθηκαν’’.

Ο πρύτανης αποποιείται των ευθυνών του, ενώ φαίνεται ξεκάθαρα οτι στόχος ήταν και οι συλλήψεις των καταληψιών αφού δεν δόθηκε καμμιά προειδοποίηση για την εκκένωση της κατάληψης. Εκτός αυτού δέχεται να συνδιαλαγεί μόνο με άτομα που έχουν την φοιτητική ιδιότητα, ενώ δεν έχει κανένα πρόβλημα να έρθει σε συμφωνία με επιχειρηματίες και μάνατζερ για το ‘’συμφέρον’’ του πανεπιστημίου.

Είναι αδιανόητο σ’ένα ίδρυμα κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, η σύγκλητος του να πετάει ανθρώπους στον δρόμο και να τους απαγορεύει υπό την απειλή κυρώσεων να πάρουν τα υπάρχοντα τους. Όλα αυτά συμπίπτουν με το προεκλογικό κλίμα μηδενικής ανοχής ενος κράτους ”ασφάλειας” που καταστέλλει κάθε αντιδραστικό κύτταρο αυτής της κοινωνίας (όπως είδαμε να γίνεται στην κατάληψη ΒΟΞ και βαλτετσίου).

Στηρίζουμε την προσπάθεια των καταληψιών να μπουν στο κτίριο να πάρουν πίσω τα υπάρχοντά τους αξιοπρεπώς, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης.Αν όλοι συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε νομίζοντας  οτι δεν μας αφορά θα καταλήξουμε θεατές σ’ένα πανεπιστήμιο απρόσωπο, αποστειρωμένο και με αμέτοχους φοιτητές.

ΚΑΘΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΥΓΓΥΗ ΜΑΣ

Ελευθεριακή παρέμβαση παντείου

epp.espivblogs.net