Καλούμε σε νέα Γενική Συνέλευση αυτή την Τρίτη 8/4 στις 14:00 στην αίθουσα 108

Με θέματα:
-Διαγραφές φοιτητών
-Μετακύληση Κόστους φοίτησης
-Εντατικοποίηση των σπουδών
-κ.α.

To κείμενο μας

Το “καλό μας” το κράτος και το εξίσου “ενάρετο” κεφάλαιο, επιτίθενται βίαια στο σύνολο του κόσμου της εργασίας. Πτυχή αυτής της επίθεσης εκτός όλων των άλλων (υγεία, ασφάλιση, κ.α.) είναι και αυτή στο χώρο της εκπαίδευση σε όλες τι βαθμίδες. Στην τριτοβάθμια, η υποβάθμιση μεταφράζεται με ένα ευρηματικό και πολυμήχανο σχέδιο: αύξηση της καταστολής (βλέπε εκβιαστικό κλείσιμο της ασοεε από τον πρύτανη), εργαλειοποίηση  της παρεχόμενης/παραγόμενης/ αναπαραγόμενης γνώσης, εντατικοποίηση σπουδών, περικοπές στον προϋπολογισμό. Αυτό συνεπάγεται φόρτωμα όλο και μεγαλύτερου μέρους του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας και αποκλεισμό όσων δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στις απαιτήσεις του “δημοσίου & δωρεάν” πανεπιστημίου.

Από τη μεριά μας στο πάντειο, προσφέρουμε: “αμόλυντη ακαδημαϊκή γνώση”, μεγαλοκαθηγήτριες (βλ. Ζαραφωνίτου) και μεγαλοκαθηγητάδες που συνάπτουν αγαστή συνεργασία με μπάτσους ή που εισάγουν επιδοτούμενα προγράμματα για να υποχρεώνουν τις φοιτήτριες και τους φοιτητές σε απλήρωτη δουλειά, συχνά άσχετη με το αντικείμενο τους, για να τσεπώνουν τις επιδοτήσεις. Ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να καλύψουν τα οφθαλμοφανή με το γλοιώδες μότο “ανταγωνιστικά τμήματα” στο Πάντειο. (βλ.Μπακουνάκης στο ΕΜΠΟ).

Επίσης είναι γνωστό πλέον πως οι περισσότερες υπηρεσίες του Παντείου (σίτιση, στέγαση, φύλαξη ,καθαριότητα) έχουν ανατεθεί σε “ανιδιοτελείς’’ εργολάβους ,δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που αποκομίζουν ένα σταθερό κέρδος. Η  πρόφαση ήταν η μείωση των εξόδων του πανεπιστημίου αλλά αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι το πανεπιστήμιο να ξοδεύει περισσότερα λεφτά χάριν της παρασιτικής κερδοφορίας τους. Φυσικά, είναι δεδομένο ότι θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να αυξήσουν τα κέρδη τους (μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση εργασίας, κακή ποιότητα φαγητού κλπ). Μιλώντας για εργολαβίες ας αναφερθούμε στους σεκιουριτάδες που μας φυλάνε, τους security στο ΔΕΣΚοι. Επειδή όμως οι εταιρίες ιδιωτικών μπάτσων τα βρήκαν (ιδεολογικά; στις μίζες; ) με την διοίκηση θα επεκτείνουν τη συνεργασία τους για το σύνολο των κτηρίων του Παντείου, όπως συμβαίνει ήδη σε άλλα Α.Ε.Ι. που θέλουν να διατηρήσουν την ακαδημαϊκή τάξη και ασφάλεια με ένστολους χρυσαυγίτες. Αξίζει να επισημάνουμε ότι το ποσό που διατίθεται για την φύλαξη ανέρχεται στα 20.877,90€ για δύο χρόνια. Παρόλα αυτά είναι γνώστη η έλλειψη υποδομών για τα Α.μ.ε.α που φοιτούν στο Πάντειο. Συνεπώς αποδεικνύεται ότι δεν είναι θέμα προϋπολογισμού αλλά προτεραιοτήτων των πρυτανικών αρχών που αυτή την περίοδο προσανατολίζουν το ενδιαφέρον τους στην ανακαίνιση του σιντριβανιού και στο σβήσιμο των συνθημάτων. Είναι γεγονός ότι δεν ιδιωτικοποιούνται μόνο οι περιφερειακές υπηρεσίες των πανεπιστημίων αλλά και οι “κύριες”. Έτσι ο τρόπος για να διασφαλιστεί η επί δεκαετίες μαζική αυταπάτη περί δημόσιου δωρεάν πανεπιστημίου, είναι αν μη τι άλλο οι ιδιωτικές πληρωμές γι αυτό και τα σχέδια για επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά.

Διαθέτουμε και αξιολόγηση προφανώς. Την στιγμή που μας δίνουν ένα σύγγραμμα με το ζόρι και εκτυπώνουμε τους φακέλους των καθηγητών, που δε χωράμε στις αίθουσες, που οι συμφοιτήτριες και οι συμφοιτητές μας με κινητικά προβλήματα δεν έχουν τρόπο πρόσβασης στη σχολή, που ανακαινίζουν τις εστίες απ το 1997, που μειώνουν διαρκώς των αριθμό των δικαιούχων στη σίτιση, που μας γράφουν πρόστιμα οι ελεγκτές στο δρόμο για τη σχολή, αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι ένα μάτσο τεχνοκράτες να μας πουν ότι τα τμήματά μας δεν είναι ανταγωνιστικά με τα ευρωπαϊκά και δεν συνδέονται με την αγορά εργασίας. Ωστόσο τόσο σ’ αυτούς τους τύπους, όσο και στα πορίσματά τους που έρχονται απ’ έξω και από πάνω, κι όλως περιέργως φέρουν πάντα πρόσημο αρνητικό στις δομές του “κοινωνικού κράτους”, στεκόμαστε απέναντι. Πολύ κοντά στο σκεπτικό της αξιολόγησης βρίσκεται προφανέστατα και η εφαρμογή του μέτρου ν+2 όσον αφορά τα έτη σπουδών μας υπό την απειλή των διαγραφών για όσους το υπερβούν. Τι να πρωτοαναφέρουμε για αυτό; Ότι θεσμοθετείται πλέον τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα να γίνουν κυνήγι δεξιοτήτων για τον χαμένο θησαυρό ενός ούτως ή άλλως υποβαθμισμένου πτυχίου? Ότι η εκπαιδευτική εμπειρία θα μετατραπεί σε μία αρένα καριερισμού και ανταγωνισμού; Όπως συνεπάγεται δε θα υπάρχει χρόνος παρά για την άκριτη αποδοχή μιας γνώσης κατακερματισμένης και μεθοδευμένης με τρόπο στείρο ώστε να ανταποκρίνεται απλώς και μόνο στις ανάγκες της αγοράς. Ούτε φυσικά χρόνος για πολιτικοποίηση, κινηματικές διεργασίες ή ενεργή συμμετοχή σε όσα μας αφορούν, καθώς αυτά προϋποθέτουν πρόσωπα, ποιότητες δηλαδή ατόμων που αντιτάσσονται ενεργά σε κάθε προσπάθεια ομογενοποίησης τους. Όμως εκτός από την εντεινόμενη υποβάθμιση της ποιότητας σπουδών και της αποστείρωσης των πανεπιστημίων, γίνεται ολοφάνερη πλέον η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εξαπολύουν κράτος και αφεντικά σε εποχή καπιταλιστικής κρίσης για να διαχειριστούν τους από τα κάτω, με πρώτους (μα όχι και τελευταίους) τους πιο ευάλωτους στόχους όπως οι άνεργοι-άφραγκοι ή εργαζόμενοι- σκλάβοι συμφοιτητές/τριες μας. Με το συναινετικό μοντέλο της μεταπολίτευσης να καταρρέει διαρκώς συμπαρασύροντας παροχές όπως ο κοινωνικός μισθός (πχ ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) -που ας μην γελιόμαστε δεν αποτελούσε ποτέ δωράκι αλλά μισθολογική υφαρπαγή μέσω φόρων- καταρρέει και ο αστικός μύθος του δωρεάν και δημοσίου πανεπιστημίου που με τον μαζικό του χαρακτήρα κατάφερε, φιμώνοντας συνειδήσεις, να αποσιωπήσει τις όποιες κοινωνικές αντιδράσεις στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τις “καλές” δηλαδή εποχές του καπιταλισμού, καλλιεργώντας κι αναπαράγοντας προσδοκίες για επαγγελματική αποκατάσταση και κοινωνική ανέλιξη. Τα αφεντικά πρέπει να συμμαζέψουν τ’ ασυμμάζευτα, περικόπτοντας από παντού, ακόμη κι απ’ τις αυταπάτες ότι θα γίνουμε όλοι δικηγόροι και γιατροί.

Όσον αφορά το Πάντειο, γίνεται φανερό ότι στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση περισσεύουν οι κοινωνικές επιστήμες, εκτός φυσικά αν είναι να χρησιμοποιηθούν κατασταλτικά (βλ. εγκληματολογία). Όμως δεν ανησυχούμε, γι αυτό τουλάχιστον υπάρχουν και οι εκλογές. Όπου μπορεί να αναθέτει κανείς σε τρίτους να αποφασίζουν και να διαμεσολαβούν για λογαριασμό του. Εν τέλει, κερδισμένος από όλον αυτό τον κυκεώνα αξιολόγησης κι εντατικοποίησης σπουδών θα βγαίνει, αυτός που θα αποστηθίζει την “επιστημονική” γνώση σαν γνήσιο παπαγαλάκι, για να τελειώνει αφού δεν έχει πολύ χρόνο. Οι μεγαλοπαρατάξεις με τη σειρά τους, με τους επαγγελματίες συνδικαλιστές που είναι γνωστό ότι είχαν, έχουν και θα εξακολουθήσουν να έχουν κονέ με τις πρυτανικές αρχές θα λειτουργούν στην κατεύθυνση των συμφερόντων τους. Το ίδιο όμως ισχύει και για τις αντιστάσεις όλων εμάς που δε θα αφήσουμε τους νόμους κανενός να περάσουν από πάνω μας. Αν υπάρχει κάποιος που περισσεύει απ’ τα α.ε.ι δεν είμαστε εμείς αλλά οι τεχνοκράτες, οι πρυτανικές αρχές, οι υπουργικές αποφάσεις, οι καριερίστες, οι security, οι καθηγητές αυθεντίες.