Προβολή ταινίας στον κήπο

-xenia

Προβολή ταινίας Xenia Πέμπτη 21/5 20:00 στον κήπο του Παντείου

Θα ακολουθήσει mini-bar με Mojitos & Sangria!

Ενάντια στην εγκατάλειψη και την απαγόρευση, καταλαμβάνουμε καθημερινά τους δικούς μας χώρους και χρόνους μέσα στο πανεπιστήμιο. Θέλουμε τις σχολές ανοιχτές και προσβάσιμες για τους από τα κάτω χώρους συνάντησης και δημιουργίας, μακριά απο εμπορευματικούς και εξουσιαστικούς όρους, για την ανάπτυξη και την οργάνωση των συλλογικών αντιστάσεων ενάντια στη συνεχή υποτίμηση των ζωών μας.

Φεστιβάλ Αυτόνομων Σχημάτων Θεσσαλονίκης 27/4-29/5/2015

Στο φεστιβάλ θα συμμετέχει και η Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου:

Παρασκευή 8/5 :
Εκδήλωση – Συζήτηση: Παρουσίαση της μπροσούρας: Προγράμματα «καταπολέμησης της ανεργίας»: σύγχρονα εργαλεία υποτίμησης και πειθάρχησης
από την Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου
19:00 Πολυτεχνείο, Πτέρυγα Αρχιτεκτονικής, αίθουσα 301 (2ος όροφος)
Αυτόνομο Σχήμα Πολιτικών Μηχανικών

afisafest resized-7a4be7d0788256f3ce9b64f4e29a6fce

 

Στις 13 και 14 Μαρτίου 2015 οργανώθηκε εκδήλωση/συζήτηση από την Αυτόνομη Συνέλευση Μεταβατικού με τίτλο: “Τρόποι παρέμβασης των αναρχικών / αντιεξουσιαστών / αυτόνομων στο πανεπιστήμιο”

11006391_928760913822844_7336981234529629448_nΕδώ μπορείτε να ακούσετε την εκδήλωση, ηχογραφημένη απ’ το Αυτόνομο Ραδιόφωνο Ιωαννίνων http://media.radio-i.org/images/audio/prooimio/150313_Metavatiko.mp3

31/10 Live/Πάρτυ Οικονομικής Ενίσχυσης του Σχήματος (Μέρος των εσόδων θα δοθεί για τα δικαστικά έξοδα των εξεγερμένων μεταναστών της Αμυγδαλέζας)

afisa-toixos-ΤΕΛΟΣ

Οι κλειδωμένες αίθουσες, οι άδειοι διάδρομοι, οι λευκοί τοίχοι και οι καγκελόπορτες είναι πεδίο έκφρασης των από τα πάνω. Η καθημερινότητα της ακαδημαϊκής γνώσης πρέπει να (ανα)παράγεται απρόσκοπτα, μαζί και οι μπίζνες καθηγητών και παρατρεχάμενων χωρίς να παρεμβάλλονται πολιτικές/κοινωνικές εκδηλώσεις, συνθήματα, καταλήψεις και καθετί που προβληματίζει και ασκεί κριτική. Κάθε δραστηριότητα ξένη προς την “ακαδημαϊκή λειτουργία” απαγορεύεται και μια νέα κανονικότητα χτίζεται στις συνειδήσεις όλων. Το πανεπιστήμιο είναι μόνο για φοιτητές και καθηγητές, σαν ένα ιδιωτικό κολλέγιο με την ψυχαναγκαστική λευκή αισθητική του. Η μικροκοινωνία του πανεπιστημίου, όμως, είναι μια ρητή αντανάκλαση της πραγματικότητας και ο ταξικός ανταγωνισμός, που εκτυλίσσεται μέσα σε αυτό, δε θα φιμωθεί από κανέναν πρύτανη, από καμιά ακαδημαϊκή αρχή. Ενάντια στην εγκατάλειψη και την απαγόρευση, καταλαμβάνουμε καθημερινά τους δικούς μας χώρους και χρόνους μέσα στο πανεπιστήμιο. Θέλουμε τις σχολές ανοιχτές και προσβάσιμες για τους από τα κάτω. Για όσους και όσες συμβάλλουν στο να τις κάνουμε χώρους συνάντησης και δημιουργίας, μακριά από εμπορευματικούς και εξουσιαστικούς όρους, για την ανάπτυξη και την οργάνωση των συλλογικών αντιστάσεων ενάντια στη συνεχή υποτίμηση των ζωών μας.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Προγράμματα “καταπολέμησης της ανεργίας” : σύγχρονα εργαλεία υποτίμησης και πειθάρχισης



Τετάρτη 28/5, 17:00, Πάντειο, Αίθουσα Γ1

afisa1-mwvblog

 

 

Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την απασχόληση των νέων, τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας (ΚΟΧ) , η Επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας για νέους ως 29 ετών (voucher), η πρακτική άσκηση, η μαθητεία κ.α. δεν είναι ευεργεσία από το κράτος.Είναι η νέα στρατηγική κράτους και κεφαλαίου στη δημιουργία ενός εργατικού δυναμικού που θα ανακυκλώνεται ανάμεσα σε εξαναγκαστική εργασία και ανεργία. Είναι ακραία υποτιμημένη προσωρινή εργασία με πετσοκομμένα εργασιακά δικαιώματα που βαφτίζεται με τον όρο «ωφέλεια» ώστε να ξεχωρίζει διακριτά από την «κανονική εργασία» των..510 ευρώ. Είναι επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των «κανονικών» εργαζομένων που αντικαθίστανται από «ωφελούμενους». Είναι τζάμπα εργασία για τα «καημένα αφεντικά που τα έπληξε η κρίση». Είναι πολιτικό παιχνίδι με πρόσχημα την μείωση της ανεργίας στις πλάτες των ανέργων.

Δε μιλάμε για κάτι το οποίο είναι προσωρινό όπως η εργασία που μας «προσφέρουν» το «φιλάνθρωπο» κράτος και τα αφεντικά, αλλά για το δυσοίωνο παρόν και μέλλον μας. Ως τωρινοί ή μελλοντικοί άνεργοι και εργάτες με τους χειρότερους όρους, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, να μην καταφύγουμε στον ανταγωνισμό και την εξατομίκευση ή στην διεκδίκηση «πτυχίων με αξία», προσπαθώντας να ανέβουμε τη σκάλα της κοινωνικής ανέλιξης. Αντιθέτως πρέπει να γνωρίζουμε από πού προέρχονται και ποιους εξυπηρετούν οι νέες μορφές εργασίας που μας πλασάρουν ως ευεργεσία ώστε να έχουμε την δυνατότητα να χτίσουμε αναχώματα, να εμποδίσουμε την περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας μας και να ζημιώσουμε τα αφεντικά και το εκμεταλλευτικό σύστημα εν γένει. Πρέπει να μπούμε στην αγορά εργασίας όχι πειθήνιοι και εντατικοποιημένοι όπως μας προετοιμάζει το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε και να αντεπιτεθούμε στην επίθεση των αφεντικών.

Παράλληλα στο Πάντειο μοιράζεται και το παρακάτω κείμενο καλέσματος

Untitled
Σε pdf

Γενική Συνέλευση Τρίτη 8/4, 14:00

Καλούμε σε νέα Γενική Συνέλευση αυτή την Τρίτη 8/4 στις 14:00 στην αίθουσα 108

Με θέματα:
-Διαγραφές φοιτητών
-Μετακύληση Κόστους φοίτησης
-Εντατικοποίηση των σπουδών
-κ.α.

To κείμενο μας

Το “καλό μας” το κράτος και το εξίσου “ενάρετο” κεφάλαιο, επιτίθενται βίαια στο σύνολο του κόσμου της εργασίας. Πτυχή αυτής της επίθεσης εκτός όλων των άλλων (υγεία, ασφάλιση, κ.α.) είναι και αυτή στο χώρο της εκπαίδευση σε όλες τι βαθμίδες. Στην τριτοβάθμια, η υποβάθμιση μεταφράζεται με ένα ευρηματικό και πολυμήχανο σχέδιο: αύξηση της καταστολής (βλέπε εκβιαστικό κλείσιμο της ασοεε από τον πρύτανη), εργαλειοποίηση  της παρεχόμενης/παραγόμενης/ αναπαραγόμενης γνώσης, εντατικοποίηση σπουδών, περικοπές στον προϋπολογισμό. Αυτό συνεπάγεται φόρτωμα όλο και μεγαλύτερου μέρους του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας και αποκλεισμό όσων δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στις απαιτήσεις του “δημοσίου & δωρεάν” πανεπιστημίου.

Από τη μεριά μας στο πάντειο, προσφέρουμε: “αμόλυντη ακαδημαϊκή γνώση”, μεγαλοκαθηγήτριες (βλ. Ζαραφωνίτου) και μεγαλοκαθηγητάδες που συνάπτουν αγαστή συνεργασία με μπάτσους ή που εισάγουν επιδοτούμενα προγράμματα για να υποχρεώνουν τις φοιτήτριες και τους φοιτητές σε απλήρωτη δουλειά, συχνά άσχετη με το αντικείμενο τους, για να τσεπώνουν τις επιδοτήσεις. Ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να καλύψουν τα οφθαλμοφανή με το γλοιώδες μότο “ανταγωνιστικά τμήματα” στο Πάντειο. (βλ.Μπακουνάκης στο ΕΜΠΟ).

Επίσης είναι γνωστό πλέον πως οι περισσότερες υπηρεσίες του Παντείου (σίτιση, στέγαση, φύλαξη ,καθαριότητα) έχουν ανατεθεί σε “ανιδιοτελείς’’ εργολάβους ,δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που αποκομίζουν ένα σταθερό κέρδος. Η  πρόφαση ήταν η μείωση των εξόδων του πανεπιστημίου αλλά αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι το πανεπιστήμιο να ξοδεύει περισσότερα λεφτά χάριν της παρασιτικής κερδοφορίας τους. Φυσικά, είναι δεδομένο ότι θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να αυξήσουν τα κέρδη τους (μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση εργασίας, κακή ποιότητα φαγητού κλπ). Μιλώντας για εργολαβίες ας αναφερθούμε στους σεκιουριτάδες που μας φυλάνε, τους security στο ΔΕΣΚοι. Επειδή όμως οι εταιρίες ιδιωτικών μπάτσων τα βρήκαν (ιδεολογικά; στις μίζες; ) με την διοίκηση θα επεκτείνουν τη συνεργασία τους για το σύνολο των κτηρίων του Παντείου, όπως συμβαίνει ήδη σε άλλα Α.Ε.Ι. που θέλουν να διατηρήσουν την ακαδημαϊκή τάξη και ασφάλεια με ένστολους χρυσαυγίτες. Αξίζει να επισημάνουμε ότι το ποσό που διατίθεται για την φύλαξη ανέρχεται στα 20.877,90€ για δύο χρόνια. Παρόλα αυτά είναι γνώστη η έλλειψη υποδομών για τα Α.μ.ε.α που φοιτούν στο Πάντειο. Συνεπώς αποδεικνύεται ότι δεν είναι θέμα προϋπολογισμού αλλά προτεραιοτήτων των πρυτανικών αρχών που αυτή την περίοδο προσανατολίζουν το ενδιαφέρον τους στην ανακαίνιση του σιντριβανιού και στο σβήσιμο των συνθημάτων. Είναι γεγονός ότι δεν ιδιωτικοποιούνται μόνο οι περιφερειακές υπηρεσίες των πανεπιστημίων αλλά και οι “κύριες”. Έτσι ο τρόπος για να διασφαλιστεί η επί δεκαετίες μαζική αυταπάτη περί δημόσιου δωρεάν πανεπιστημίου, είναι αν μη τι άλλο οι ιδιωτικές πληρωμές γι αυτό και τα σχέδια για επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά.

Διαθέτουμε και αξιολόγηση προφανώς. Την στιγμή που μας δίνουν ένα σύγγραμμα με το ζόρι και εκτυπώνουμε τους φακέλους των καθηγητών, που δε χωράμε στις αίθουσες, που οι συμφοιτήτριες και οι συμφοιτητές μας με κινητικά προβλήματα δεν έχουν τρόπο πρόσβασης στη σχολή, που ανακαινίζουν τις εστίες απ το 1997, που μειώνουν διαρκώς των αριθμό των δικαιούχων στη σίτιση, που μας γράφουν πρόστιμα οι ελεγκτές στο δρόμο για τη σχολή, αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι ένα μάτσο τεχνοκράτες να μας πουν ότι τα τμήματά μας δεν είναι ανταγωνιστικά με τα ευρωπαϊκά και δεν συνδέονται με την αγορά εργασίας. Ωστόσο τόσο σ’ αυτούς τους τύπους, όσο και στα πορίσματά τους που έρχονται απ’ έξω και από πάνω, κι όλως περιέργως φέρουν πάντα πρόσημο αρνητικό στις δομές του “κοινωνικού κράτους”, στεκόμαστε απέναντι. Πολύ κοντά στο σκεπτικό της αξιολόγησης βρίσκεται προφανέστατα και η εφαρμογή του μέτρου ν+2 όσον αφορά τα έτη σπουδών μας υπό την απειλή των διαγραφών για όσους το υπερβούν. Τι να πρωτοαναφέρουμε για αυτό; Ότι θεσμοθετείται πλέον τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα να γίνουν κυνήγι δεξιοτήτων για τον χαμένο θησαυρό ενός ούτως ή άλλως υποβαθμισμένου πτυχίου? Ότι η εκπαιδευτική εμπειρία θα μετατραπεί σε μία αρένα καριερισμού και ανταγωνισμού; Όπως συνεπάγεται δε θα υπάρχει χρόνος παρά για την άκριτη αποδοχή μιας γνώσης κατακερματισμένης και μεθοδευμένης με τρόπο στείρο ώστε να ανταποκρίνεται απλώς και μόνο στις ανάγκες της αγοράς. Ούτε φυσικά χρόνος για πολιτικοποίηση, κινηματικές διεργασίες ή ενεργή συμμετοχή σε όσα μας αφορούν, καθώς αυτά προϋποθέτουν πρόσωπα, ποιότητες δηλαδή ατόμων που αντιτάσσονται ενεργά σε κάθε προσπάθεια ομογενοποίησης τους. Όμως εκτός από την εντεινόμενη υποβάθμιση της ποιότητας σπουδών και της αποστείρωσης των πανεπιστημίων, γίνεται ολοφάνερη πλέον η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εξαπολύουν κράτος και αφεντικά σε εποχή καπιταλιστικής κρίσης για να διαχειριστούν τους από τα κάτω, με πρώτους (μα όχι και τελευταίους) τους πιο ευάλωτους στόχους όπως οι άνεργοι-άφραγκοι ή εργαζόμενοι- σκλάβοι συμφοιτητές/τριες μας. Με το συναινετικό μοντέλο της μεταπολίτευσης να καταρρέει διαρκώς συμπαρασύροντας παροχές όπως ο κοινωνικός μισθός (πχ ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) -που ας μην γελιόμαστε δεν αποτελούσε ποτέ δωράκι αλλά μισθολογική υφαρπαγή μέσω φόρων- καταρρέει και ο αστικός μύθος του δωρεάν και δημοσίου πανεπιστημίου που με τον μαζικό του χαρακτήρα κατάφερε, φιμώνοντας συνειδήσεις, να αποσιωπήσει τις όποιες κοινωνικές αντιδράσεις στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τις “καλές” δηλαδή εποχές του καπιταλισμού, καλλιεργώντας κι αναπαράγοντας προσδοκίες για επαγγελματική αποκατάσταση και κοινωνική ανέλιξη. Τα αφεντικά πρέπει να συμμαζέψουν τ’ ασυμμάζευτα, περικόπτοντας από παντού, ακόμη κι απ’ τις αυταπάτες ότι θα γίνουμε όλοι δικηγόροι και γιατροί.

Όσον αφορά το Πάντειο, γίνεται φανερό ότι στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση περισσεύουν οι κοινωνικές επιστήμες, εκτός φυσικά αν είναι να χρησιμοποιηθούν κατασταλτικά (βλ. εγκληματολογία). Όμως δεν ανησυχούμε, γι αυτό τουλάχιστον υπάρχουν και οι εκλογές. Όπου μπορεί να αναθέτει κανείς σε τρίτους να αποφασίζουν και να διαμεσολαβούν για λογαριασμό του. Εν τέλει, κερδισμένος από όλον αυτό τον κυκεώνα αξιολόγησης κι εντατικοποίησης σπουδών θα βγαίνει, αυτός που θα αποστηθίζει την “επιστημονική” γνώση σαν γνήσιο παπαγαλάκι, για να τελειώνει αφού δεν έχει πολύ χρόνο. Οι μεγαλοπαρατάξεις με τη σειρά τους, με τους επαγγελματίες συνδικαλιστές που είναι γνωστό ότι είχαν, έχουν και θα εξακολουθήσουν να έχουν κονέ με τις πρυτανικές αρχές θα λειτουργούν στην κατεύθυνση των συμφερόντων τους. Το ίδιο όμως ισχύει και για τις αντιστάσεις όλων εμάς που δε θα αφήσουμε τους νόμους κανενός να περάσουν από πάνω μας. Αν υπάρχει κάποιος που περισσεύει απ’ τα α.ε.ι δεν είμαστε εμείς αλλά οι τεχνοκράτες, οι πρυτανικές αρχές, οι υπουργικές αποφάσεις, οι καριερίστες, οι security, οι καθηγητές αυθεντίες.

Εκδήλωση-Συζήτηση για την απεργία σε ΑΕΙ-ΤΕΙ Σάββατο 25/1

αφισα_εκδηλωση_συντονισμος-page-001

Έπειτα απο 15 εβδομάδες απεργίας, κατα

λήψεων και κινητοποιήσεων στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και ενώ η κανονικότητα απλώνεται καταθλιπτικά πάνω από τα αμφιθέατρα, τα εργαστήρια και τα κάτεργα των εργολάβων, εμείς, φοιτητές και εργαζόμενοι που συμμετείχαμε από την πρώτη μέχρι τη τελευταία μέρα στις κινητοποιήσεις, στις περιφρουρήσεις και τις καταλήψεις, θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη για έναν απολογισμό και μια (αυτο)κριτική μακριά απο λογικές που μεθοδεύουν είτε την ηττοπάθεια -και τα κεφάλια μέσα- είτε τη θριαμβολογία -σαν εύκολη δικαιολογία για την απουσία κριτικής και περιεχομένου.

Με βάση αυτά καλούμε σε ανοιχτή πολιτική εκδήλωση-συζήτηση με σκοπό την άμεση ανταλλαγή εμπειριών και την ανάλυση ζητημάτων που τέθηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα όπως:

Ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός και το ξεπέρασμά του, η λογική της ανάθεσης και οι πελατειακές σχέσεις, τα όρια και ο εγκλωβισμός των αγώνων στα πλαίσια της νομιμότητας, η έλλειψη κριτικής στο «δημόσιο» Πανεπιστήμιο, η ιδιωτικοποίηση-επιχειρηματικοποίηση και η μετακύλιση του κόστους φοίτησης, η αδυναμία σύνδεσης των αγώνων φοιτητών και εργαζομένων και η απαθής ή η εχθρική στάση απέναντι στον αγώνα από μερίδα φοιτητών.

Μέλη της απεργιακής επιτροπής του ΕΚΠΑ | Αυτόνομο Σχήμα ΦΜΣ | Ελευθεριακή Παρέμβαση Πολιτικών
Μηχανικών | Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου | Ελευθεριακό Σχήμα ΣΕΜΦΕ | Αυτόνομο σχήμα ΣΚΣ