Τις ημέρες των εγγραφών αναρτήσαμε πανό, πετάξαμε τρικάκια και γράψαμε συνθήματα στο αίθριο.

Την Τετάρτη 25/5 πραγματοποιήσαμε από κοινού με το σωματείο βάσης εργαζομένων στις μκο παρέμβαση στο σεμινάριο του Γ.Τσιμουρη «Ζωές υπό διωγμό: Η προσφυγική κρίση στην Ελλάδα του 2015», καθώς τη συγκεκριμένη μέρα ήταν καλεσμένες ως ομιλήτριες διευθυντικά στελέχη της μκο Praxis. Στην παρέμβαση συμμετείχαν περίπου 40 άτομα (μεταξύ των οποίων και συντρόφισσες/οι εκτός του Παντείου) τα οποία και κατάφεραν να εκτρέψουν τη ροή του σεμιναρίου προσεγγίζοντας θέματα όπως ο ρόλος των μκο στη διεκπεραίωση της διαχείρισης των μεταναστών/τριών (τέθηκε συγκεκριμένα και ο κατασταλτικός ρόλος που έχει παίξει η Praxis στο κέντρο κράτησης ελληνικού), οι άθλιες εργασιακές συνθήκες σε αυτές κλπ. Θεωρούμε πως η συγκεκριμένη παρέμβαση πέτυχε το σκοπό της, αν και παραμένει καθημερινό ζητούμενο τέτοιου τύπου λόγοι να μη βρίσκουν χώρο να αρθρώνονται πίσω από το πέπλο της ακαδημαϊκής ουδετερότητας.

Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιράσαμε το παρακάτω κείμενο:
(κάντε κλικ στην εικόνα)

Στις 10/12 διοργανώθηκε Πανφοιτητική πορεία αλληλεγγύης στους 5 αγωνιζόμενους φοιτητές που διώκονται για την συμμετοχή τους στην διαδήλωση NO-EXPO την 1η Μάη, στο Μιλάνο και είναι πιθανόν να εκδοθούν στην Ιταλία. Έγινε μικροφωνική στα Προπύλαια με παράλληλα μοιράσματα κειμένων και ανάρτηση πανό. Η πορεία είχε ως στόχο το άνοιγμα του θέματος στις σχολές της Αθήνας. Η πορεία ξεκίνησε από τα Προπύλαια, πέρασε απο τη Νομική, συνέχισε στη Σόλωνος, σταμάτησε στο Παιδαγωγικό, πέρασε από Στουρνάρη με στάση στο Κάτω Πολυτεχνείο και μέσω της Πατησίων κατέληξε στην Ασοεε. Κατά τη διάρκεια της πορείας γράφτηκαν συνθήματα στους τοίχους, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράζονταν κείμενα.

Να μπλοκάρουμε την έκδοση των 5 φοιτητών-αγωνιστών!
Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται για την υπόθεση NO-EXPO

(φωτογραφίες απο http://storgh.blogspot.gr/ )

ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΔΟΘΟΥΝ ΟΙ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ!

Σήμερα 20/11 πραγματοποιείται κατάληψη στην Πρυτανεία του Παντείου Πανεπιστημίου στο πλαίσιο πανελλαδικής δράσης αλληλεγγύης απ’όλες τις σχολές στους 5 αγωνιζόμενους φοιτητές που απειλούνται με έκδοση στην Ιταλία.

Την Πέμπτη 12 Νοεμβρίου, μέρα γενικής απεργείας, αστυνομικοί με συνοδεία εισαγγελέα εισβάλλουν στα σπίτια 5 φοιτητών με ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης μετά από απαίτηση του Ιταλικού κράτους, με μόνη σαφή κατηγορία τη συμμετοχή τους στη διαδήλωση no-expo* στο Μιλάνο,την 1η Μάη 2015. Μέσα στο γενικευμένο πλαίσιο κατηγοριών εντάσσεται και ένας φασιστικός νομος που έχει θεσπιστεί από το Μουσολίνι το 1930 ενώ παράλληλα είναι ξεκάθαρες οι προθέσεις των κρατικών αρχών να εξισωθεί η απλή συμμετοχή σε μια διαδήλωση με πρακτικές οργανωμένου εγκλήματος (όπως η σωματεμπορία, το εμπόριο ναρκωτικών κ.λ.π). Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι αν οι φοιτητές εκδοθούν θα παραμείνουν προφυλακισμένοι στην Ιταλία για μεγάλο χρονικό διάστημα μακρυά από τα οικεία τους πρόσωπα μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης. Αποτελεί πολιτική σκοπιμότητα το γεγονός ότι οι 5 δεν συνελλήφθησαν κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης αλλά την επόμενη μέρα έχοντας βγει από έναν κατειλημμένο κοινωνικο χώρο. Στόχος αυτής της στρατηγικής είναι η καταστολή και η ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων σε διεθνές επίπεδο .
Απέναντι σ’ αυτό το γεγονός δε θα μπορούσαμε να μείνουμε απαθείς, καθώς δεν το θεωρούμε έξω απ’ τη δική μας καθημερινότητα-πραγματικότητα αλλά κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα και την καθεμία από εμάς. Καλούμε όλες τις συνιστώσες του αντικαπιταλιστικού κινήματος καθώς και κάθε αγωνιζόμενο υποκείμενο μέσα και έξω από τις σχολές να σταθούν αλληλέγγυοι/ες στον αγώνα για να παρεμποδιστεί η έκδοση των 5 φοιτητών αγωνιστών στην Ιταλία και να σταματήσει κάθε δίωξη όλων όσοι εμπλέκονται στην ίδια υπόθεση.

Κείμενο της Ελ.Πα.Π με αφορμή την υπόθεση των 5 διωκόμενων φοιτητών και την έκδοσή τους στη Ιταλία:

Πανό που κρεμάστηκε στη Συγγρού:

Επίσης μικροφωνική και μοιράσματα κειμένων θα πραγματοποιούνται Τετάρτη με Παρασκευή 12:00-15:00 στο αίθριο του Παντείου

Την Τετάρτη 12/3 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην σίτιση με κείμενο και πανό ενάντια στις εργολαβίες και την μεταφορά του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας. Μοιράστηκαν κείμενα την ώρα αιχμής (η ουρά ήταν τεράστια όπως και τις περισσότερες μέρες) και αναρτήθηκε πανό. Δεν έγινε αποκλεισμός του ταμείου.

 Το κείμενο της παρέμβασης εδώ

Κάτι ψήνεται στο πάντειο

Σήμερα σας σερβίρουμε την δική μας πραγματικότητα στο πιάτο…

   Στο πλαίσιο “εξορθολογισμού” του συστήματος και με πρόφαση την έξοδο από την κρίση ολοένα και περισσότερα κομμάτια του αναδιαρθρώνονται, πλήττοντας τους οικονομικά ασθενέστερους. Από αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει το εκπαιδευτικό. Μέχρι τώρα το κράτος μας έδινε τις φοιτητικές παροχές όχι “από την καλή του την καρδία” αλλά για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της εκάστοτε αγοράς. Πλέον αφού οι ανάγκες αυτές αλλάζουν ,το κράτος αποσύρει σταδιακά τις κοινωνικές παροχές που μέχρι τώρα έδινε, αναθέτοντας τες σε ιδιώτες, οι οποίοι εξασφαλίζουν ένα σταθερό κέρδος στις δικές μας πλάτες και πάνω στις δικές μας ανάγκες, με σκοπό να αποκλείσει ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.

Από τη διαδικασία αυτή το Πάντειο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Οι περικοπές στα συγγράμματα και οι συζητήσεις τις συγκλήτου για δίδακτρα στα μεταπτυχιακά δείχνουν ότι η νέα πραγματικότητα πλησιάζει. Όσον αφορά τη στέγαση, το κτήριο που υποτίθεται ότι προοριζόταν για εστία δεν είναι τίποτα άλλο από τα συντρίμμια που βρίσκονται πάνω από τη λέσχη, το οποίο υποτίθεται ότι από το 1997 ανακαινίζεται. Οι ελάχιστοι φοιτητές που δικαιούνται στέγαση μένουν στο ξενοδοχείο filoxenia, που βρίσκεται κοντά στο σταθμό Λαρίσης. Επίσης εδώ και χρόνια η καθαριότητα όπως και η φύλαξη (εταιρείες security) έχει περάσει στα χέρια εργολάβων. Λέγοντας για εργολαβία μιλάμε για ένα καθεστώς κατά το οποίο μια λειτουργία του πανεπιστημίου ανατίθεται σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση μετά από διαγωνισμό. Αυτή η λογική ξεκίνησε με την πρόφαση ότι θα μειωθεί το κόστος των λειτουργιών κάτι που φυσικά δεν ισχύει, αφού το μόνο που μειώνεται είναι ο μισθός των εργαζομένων με στόχο την επίτευξη κέρδους από τον ιδιώτη-εργολάβο, με αποτέλεσμα το κόστος να παραμένει πάνω κάτω το ίδιο. Κάτι άλλο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι από τη στιγμή που οι μέχρι πρότινος δωρεάν παροχές μπαίνουν με όρους εργολαβίας, ο εκάστοτε επιχειρηματίας θα κάνει τα πάντα για να μειώσει το κόστος ώστε να έχει μεγαλύτερο κέρδος. Αυτό σημαίνει από χαμηλούς μισθούς, εντατικοποίηση των εργαζομένων ώστε να βγάζουν τη δουλειά όσο το δυνατόν λιγότεροι στον ελάχιστο χρόνο, επισφαλείς, έως στη σίτιση όλο και χειρότερη ποιότητα του φαγητού λόγω φθηνότερης αγοράς και άρα χειρότερης ποιότητας πρώτων υλών.

Η σίτιση έχει μειωθεί σημαντικά από πέρυσι, καθώς μόνο το 1/5 (2.250 φοιτητές) της σχολής δικαιούται να σιτίζεται δωρεάν. Όπως γίνεται στις περισσότερες σχολές πλέον, έτσι και στο Πάντειο η σίτιση έχει ανατεθεί σε εργολαβίες , συγκεκριμένα σε εμάς στην “Το Βυζάντιο (ΑΦΟΙ Μπούντρη ΑΕ)”, η οποία έχει υπογράψει μια πενταετή σύμβαση με το πανεπιστήμιο. Τα κριτήρια για να έχει τη δυνατότητα κάποιος να σιτίζεται είναι αστεία αφού υποτίθεται ότι βασίζονται στο εισόδημα της εκάστοτε οικογένειας, το οποίο μπορεί να μην ανταποκρίνεται καν στην πραγματικότητα. Ακόμα όμως και γι αυτούς που πληρούν τα οικονομικά κριτήρια οι θέσεις είναι συγκεκριμένες και περιορισμένες, βάζοντας τους φοιτητές σε μια διαδικασία ανταγωνισμού. Όποιος από την άλλη δεν δικαιούται, είναι αναγκασμένος για ένα πιάτο φαί να πληρώσει αντίτιμο 3 ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιος κάνει μια βόλτα έξω από τη λέσχη την ώρα που κλείνει θα παρατηρήσει πολύ φαγητό που περισσεύει να πετιέται στα σκουπίδια.

Αντιλαμβανόμενοι τα κοινά μας συμφέροντα θέλουμε να αντισταθούμε σε αυτούς που θέλουν να μεταφέρουν το κόστος φοίτησης στις πλάτες μας. Δεν πρέπει να μπούμε στη λογική τους, γιατί αύριο μεθαύριο θα δικαιούμαστε όλο και λιγότερα. Σκοπός μας δεν είναι να προτείνουμε δικαιότερα κριτήρια για το ποιος θα δικαιούται κάρτα σίτισης. Διεκδικούμε δωρεάν σίτιση για όλες/ους τις φοιτήτριες/τες ανεξαρτήτως κριτηρίων. Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε ενάντια στους εργαζόμενους. Αντίθετα είμαστε δίπλα τους, αφού αποτελούν κι αυτοί κομμάτι των εκμεταλλευόμενων της κοινωνίας, γνωρίζοντας πως οφείλουν να αγωνιστούν παρόλο που είναι δύσκολο μέσα στο καθεστώς επισφάλειας που τους επιβάλλει η εργολαβία. Είναι καιρός να αποβάλλουμε το αίσθημα ενοχής που μας προκαλεί η διαδικασία του ελέγχου γι’ αυτά που μας αντιστοιχούν. Δε βγάζουμε κάρτες, δεν πληρώνουμε για τα αυτονόητα. Δε δεχόμαστε την υποτίμηση των ζωών μας αλλά παλεύουμε συλλογικά και αντιιεραρχικά πέρα από συντεχνιακά αιτήματα, γι’ αυτά που μας ανήκουν.