Κάποιοι που δεν χώρεσαν έφαγαν στον δρόμο!
…με θέματα τις διαγραφές φοιτητών, το κόστος φοίτησης, την εντατικοποίηση των σπουδών, τις υποδομές του πανεπιστημίου κ.α. ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ
Η προβολή του ντοκιμαντέρ, στα πλαίσια των προβολών, ενάντια στην αποστείρωση του πανεπιστημίου μεταφέρεται την άλλη Τετάρτη 9/4 στις 17: 30 στην Γ1.
Τετάρτη 19/3, αίθουσα Γ5, 17 30 –> Παρίσι 2005 (Ντοκιμαντέρ)
Τετάρτη 26/3, αίθουσα Γ5, 17 30 –> Ο Βασιλιάς (Ταινία)
Τετάρτη 2/4, αίθουσα Γ5, 17 30 –> Οι Λαχειοπώλες του ουρανού (Ταινία)
Οι κλειδωμένες αίθουσες, οι άδειοι διάδρομοι, οι λευκοί τοίχοι και οι καγκελόπορτες είναι πεδίο έκφρασης των από τα πάνω. Η καθημερινή κενότητα της ακαδημαϊκής γνώσης πρέπει να (ανα)παράγεται απρόσκοπτα, μαζί και οι μπίζνες καθηγητών και παρατρεχάμενων χωρίς να παρεμβάλλονται πολιτικές/κοινωνικές εκδηλώσεις, συνθήματα, καταλήψεις και καθετί που προβληματίζει και ασκεί κριτική. Κάθε δραστηριότητα ξένη προς την «ακαδημαϊκή λειτουργία» απαγορεύεται και μια νέα κανονικότητα χτίζεται στις συνειδήσεις όλων. Το πανεπιστήμιο είναι μόνο για φοιτητές και καθηγητές, σαν ένα ιδιωτικό κολλέγιο με την ψυχαναγκαστική, λευκή αισθητική του.
Η μικροκοινωνία του πανεπιστημίου όμως, είναι μια ρητή αντανάκλαση της πραγματικότητας και ο ταξικός ανταγωνισμός που εκτυλίσσεται μέσα σε αυτό δε θα φιμωθεί, από κανέναν πρύτανη, από καμία ακαδημαϊκή αρχή. Ενάντια στην εγκατάλειψη και την απαγόρευση, καταλαμβάνουμε καθημερινά τους δικούς μας χώρους και χρόνους μέσα στο πανεπιστήμιο. Θέλουμε τις σχολές μας προσβάσιμες και ανοιχτές για τους από τα κάτω. Χώρους συνάντησης και δημιουργίας, μακριά από εμπορευματικούς και εξουσιαστικούς όρους, για την ανάπτυξη και την οργάνωση των συλλογικών αντιστάσεων ενάντια στην συνεχή υποτίμηση των ζωών μας.
Οι προβολές σε αίθουσες που προορίζονται μόνο για μαθήματα είναι ένα μόνο κομμάτι του παζλ που λέγεται «οικειοποίηση των δημόσιων χώρων»…
Την Τετάρτη 12/3 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην σίτιση με κείμενο και πανό ενάντια στις εργολαβίες και την μεταφορά του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας. Μοιράστηκαν κείμενα την ώρα αιχμής (η ουρά ήταν τεράστια όπως και τις περισσότερες μέρες) και αναρτήθηκε πανό. Δεν έγινε αποκλεισμός του ταμείου.
Το κείμενο της παρέμβασης εδώ
Κάτι ψήνεται στο πάντειο
Σήμερα σας σερβίρουμε την δική μας πραγματικότητα στο πιάτο…
Στο πλαίσιο “εξορθολογισμού” του συστήματος και με πρόφαση την έξοδο από την κρίση ολοένα και περισσότερα κομμάτια του αναδιαρθρώνονται, πλήττοντας τους οικονομικά ασθενέστερους. Από αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει το εκπαιδευτικό. Μέχρι τώρα το κράτος μας έδινε τις φοιτητικές παροχές όχι “από την καλή του την καρδία” αλλά για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της εκάστοτε αγοράς. Πλέον αφού οι ανάγκες αυτές αλλάζουν ,το κράτος αποσύρει σταδιακά τις κοινωνικές παροχές που μέχρι τώρα έδινε, αναθέτοντας τες σε ιδιώτες, οι οποίοι εξασφαλίζουν ένα σταθερό κέρδος στις δικές μας πλάτες και πάνω στις δικές μας ανάγκες, με σκοπό να αποκλείσει ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.
Από τη διαδικασία αυτή το Πάντειο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Οι περικοπές στα συγγράμματα και οι συζητήσεις τις συγκλήτου για δίδακτρα στα μεταπτυχιακά δείχνουν ότι η νέα πραγματικότητα πλησιάζει. Όσον αφορά τη στέγαση, το κτήριο που υποτίθεται ότι προοριζόταν για εστία δεν είναι τίποτα άλλο από τα συντρίμμια που βρίσκονται πάνω από τη λέσχη, το οποίο υποτίθεται ότι από το 1997 ανακαινίζεται. Οι ελάχιστοι φοιτητές που δικαιούνται στέγαση μένουν στο ξενοδοχείο filoxenia, που βρίσκεται κοντά στο σταθμό Λαρίσης. Επίσης εδώ και χρόνια η καθαριότητα όπως και η φύλαξη (εταιρείες security) έχει περάσει στα χέρια εργολάβων. Λέγοντας για εργολαβία μιλάμε για ένα καθεστώς κατά το οποίο μια λειτουργία του πανεπιστημίου ανατίθεται σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση μετά από διαγωνισμό. Αυτή η λογική ξεκίνησε με την πρόφαση ότι θα μειωθεί το κόστος των λειτουργιών κάτι που φυσικά δεν ισχύει, αφού το μόνο που μειώνεται είναι ο μισθός των εργαζομένων με στόχο την επίτευξη κέρδους από τον ιδιώτη-εργολάβο, με αποτέλεσμα το κόστος να παραμένει πάνω κάτω το ίδιο. Κάτι άλλο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι από τη στιγμή που οι μέχρι πρότινος δωρεάν παροχές μπαίνουν με όρους εργολαβίας, ο εκάστοτε επιχειρηματίας θα κάνει τα πάντα για να μειώσει το κόστος ώστε να έχει μεγαλύτερο κέρδος. Αυτό σημαίνει από χαμηλούς μισθούς, εντατικοποίηση των εργαζομένων ώστε να βγάζουν τη δουλειά όσο το δυνατόν λιγότεροι στον ελάχιστο χρόνο, επισφαλείς, έως στη σίτιση όλο και χειρότερη ποιότητα του φαγητού λόγω φθηνότερης αγοράς και άρα χειρότερης ποιότητας πρώτων υλών.
Η σίτιση έχει μειωθεί σημαντικά από πέρυσι, καθώς μόνο το 1/5 (2.250 φοιτητές) της σχολής δικαιούται να σιτίζεται δωρεάν. Όπως γίνεται στις περισσότερες σχολές πλέον, έτσι και στο Πάντειο η σίτιση έχει ανατεθεί σε εργολαβίες , συγκεκριμένα σε εμάς στην “Το Βυζάντιο (ΑΦΟΙ Μπούντρη ΑΕ)”, η οποία έχει υπογράψει μια πενταετή σύμβαση με το πανεπιστήμιο. Τα κριτήρια για να έχει τη δυνατότητα κάποιος να σιτίζεται είναι αστεία αφού υποτίθεται ότι βασίζονται στο εισόδημα της εκάστοτε οικογένειας, το οποίο μπορεί να μην ανταποκρίνεται καν στην πραγματικότητα. Ακόμα όμως και γι αυτούς που πληρούν τα οικονομικά κριτήρια οι θέσεις είναι συγκεκριμένες και περιορισμένες, βάζοντας τους φοιτητές σε μια διαδικασία ανταγωνισμού. Όποιος από την άλλη δεν δικαιούται, είναι αναγκασμένος για ένα πιάτο φαί να πληρώσει αντίτιμο 3 ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιος κάνει μια βόλτα έξω από τη λέσχη την ώρα που κλείνει θα παρατηρήσει πολύ φαγητό που περισσεύει να πετιέται στα σκουπίδια.
Αντιλαμβανόμενοι τα κοινά μας συμφέροντα θέλουμε να αντισταθούμε σε αυτούς που θέλουν να μεταφέρουν το κόστος φοίτησης στις πλάτες μας. Δεν πρέπει να μπούμε στη λογική τους, γιατί αύριο μεθαύριο θα δικαιούμαστε όλο και λιγότερα. Σκοπός μας δεν είναι να προτείνουμε δικαιότερα κριτήρια για το ποιος θα δικαιούται κάρτα σίτισης. Διεκδικούμε δωρεάν σίτιση για όλες/ους τις φοιτήτριες/τες ανεξαρτήτως κριτηρίων. Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε ενάντια στους εργαζόμενους. Αντίθετα είμαστε δίπλα τους, αφού αποτελούν κι αυτοί κομμάτι των εκμεταλλευόμενων της κοινωνίας, γνωρίζοντας πως οφείλουν να αγωνιστούν παρόλο που είναι δύσκολο μέσα στο καθεστώς επισφάλειας που τους επιβάλλει η εργολαβία. Είναι καιρός να αποβάλλουμε το αίσθημα ενοχής που μας προκαλεί η διαδικασία του ελέγχου γι’ αυτά που μας αντιστοιχούν. Δε βγάζουμε κάρτες, δεν πληρώνουμε για τα αυτονόητα. Δε δεχόμαστε την υποτίμηση των ζωών μας αλλά παλεύουμε συλλογικά και αντιιεραρχικά πέρα από συντεχνιακά αιτήματα, γι’ αυτά που μας ανήκουν.
Πάντειος σχολή (α)πολίτικων επιστημών
και (μη) ελεύθερης έκφρασης
Τα τελευταία δύο χρόνια παρατηρείται μια εντεινόμενη προσπάθεια περίφραξης των πανεπιστημιακών χώρων. Ήταν ήδη πασιφανές με την ψήφιση του νόμου Αρβανιτόπουλου που μαζί με την εντατικοποίηση των σπουδών και την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της “παιδείας”, το άσυλο που όλοι ξέραμε καταργήθηκε ενισχύοντας έτσι τον έλεγχο και την πειθάρχηση μέσα στο πανεπιστήμιο αλλά και την απονομιμοποίηση του ως εργαλείο αγώνα από την συνείδηση του κόσμου.
Έτσι πλέον κάθε φωνή που διατείνεται κινηματικά ή έστω διεκδικεί τον χώρο της μέσα στη σχολή βρίσκεται αντιμέτωπη με κλειδαριές, κάγκελα και σεκιουριτάδες. Παράλληλα με την κατάσταση αυτή και σε συνέχεια της, αρχίζει να οικοδομείται μια νέα συνείδηση φοιτητή.. Μια συνείδηση που τον θέτει σε θέση άβουλου δέκτη στείρας και κονσερβοποιημένης, σύμφωνα με τα πρότυπα της αγοράς πάντα, γνώσης εναρμονίζοντας τον και με τα γενικότερα πρότυπα που θέτει και στην υπόλοιπη κοινωνία, δηλαδή αυτά της δουλικότητας, του ανταγωνισμού, του ατομικού συμφέροντος και της μισαλλοδοξίας. Αυτή τη νέα συνείδηση έρχεται να συμπληρώσει προφανώς και η εντατικοποίηση των σπουδών (ν+2) καθώς θέλουν ένα πανεπιστήμιο-ναό της γνώσης, ώστε να μην υπάρχει ούτε καν ο χρόνος για συζητήσεις, συνελεύσεις και περαιτέρω πολιτικοποίηση των ατόμων.
Παρότι η σχολή μας δεν αποτέλεσε ποτέ ένα σημαντικό κέντρο αγώνα, μετά και την έλευση του Γ.Τσάλτα το 2011 άρχισε να κλιμακώνεται η καταστολή κάθε ριζοσπαστικής διάθεσης, βρίσκοντας ταυτόχρονα γόνιμο έδαφος σε μεγάλη μερίδα κόσμου της πανεπιστημιακής κοινότητας. Επιπλέον αν και θα περίμενε κανείς τις “αγωνιστικές” παρατάξεις να τάσσονται εχθρικά σε αυτή τη στάση, η πραγματικότητα έδειξε πως όχι μόνο δεν περιλήφθηκε στην ατζέντα τους αλλά έκαναν και τα στραβά μάτια αφού γι’αυτούς το φοιτητικό κίνημα μεταφράζεται σε ψήφους και όχι σε
απτή-πρωτόλεια αγωνιστικότητα. Κάγκελα οριοθέτησαν τον χώρο του πανεπιστημίου, όλο και περισσότερες αίθουσες κλειδώνονται μετά την λήξη του μαθήματος και αν είσαι και εξωπανεπιστημιακός επιθυμώντας να κάνεις μια πολιτική-πολιτισμική εκδήλωση τότε αντιμετωπίζεσαι σαν πελάτης από κάποια κερδοφόρα επιχείρηση, αφού πλέον υποχρεούσαι να καταβάλεις ένα ποσό για την ενοικίαση κάποιου χώρου.
Η φίμωση όμως δεν σταματάει εδώ… Το τελευταίο διάστημα γίναμε θεατές μιας ασταμάτητης “περιφρούρησης” της κανονικότητας μέσα στο Πάντειο. Κατεβάσματα πανό, σβήσιμο συνθημάτων με πολιτικό περιεχόμενο, ακόμα και ένα είδος έμμεσης απαγόρευσης της αφισοκόλλησης, συνέθεσαν ένα σκηνικό περίφραξης και λογοκρισίας. Μάλιστα, χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και οι εργαζόμενοι ως μοχλός πίεσης απέναντι στους φοιτητές που θέλουν να εκφράζονται, με απώτερο στόχο την δημιουργία μιας πλασματικής αντιπαράθεσης.
Στην πραγματικότητα, απέναντι στους φοιτητές αυτούς δεν είναι οι εργαζόμενοι αλλά ο κύριος Πρύτανης καθώς και διάφοροι καθηγητές και παρατρεχάμενοι, οι αντιλήψεις-πολιτικές που αντιπροσωπεύουν και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν. Είναι ξεκάθαρο πως η προσπάθεια εξάλειψης κάθε κινηματικού αλλά και πολιτιστικού στοιχείου από τα πανεπιστήμια στοχεύει στην εγκαθίδρυση μιας ψευδούς πραγματικότητας μέσα σ’ αυτά. Κρύβοντας κάτω απτό χαλάκι τη δημιουργικότητα, την οργή, τους προβληματισμούς και τις όποιες αντιδράσεις μπορούν να αποτυπωθούν ακόμα και σε ένα σύνθημα ή σε ένα γκραφίτι, επιδιώκεται να αποσιωπηθεί αυτή ακριβώς η πλευρά της σπουδαστικής κοινότητας που θέλει να δραστηριοποιηθεί ενεργά, ενάντια στη συνολική επίθεση που δεχόμαστε ως κοινωνία. Εξυψώνοντας έτσι μιαν άλλη πλευρά ως θέσφατο, η οποία θεσμοθετεί μια συνθήκη υποταγής και κανονικότητας, δρώντας ενάντια σε κάθε προοπτική ολιστικής εξέλιξης των φοιτητών πέραν της αποκλειστικής ενασχόλησής τους με την καλά μεθοδευμένη γνώση που τους παρέχεται.
Η μικροκοινωνία του πανεπιστημίου είναι μια ρητή αντανάκλαση της πραγματικότητας και ο ταξικός ανταγωνισμός που εκτυλίσσεται μέσα σε αυτό δε θα φιμωθεί, από κανέναν πρύτανη από καμία ακαδημαϊκή αρχή. Είναι χρέος όλων όσων αναγνωρίζουν μέσα στο πανεπιστήμιο τα κοινά τους συμφέροντα να ακυρώσουν στην πράξη την περίφραξη όσων τους ανήκουν. Απέναντι στην αποστείρωση και την απαγόρευση εμείς επιλέγουμε τις πολιτικές/πολιτιστικές εκδηλώσεις, τα αυτοοργανωμένα πάρτι οικονομικής ενίσχυσης, τα συνθήματα και τα γκραφίτι, τις προβολές ταινιών και οποιαδήποτε άλλη πράξη έμπρακτης αυτοδιαχείρισης. Θέλουμε τις σχολές μας προσβάσιμες και ανοιχτές για τους από τα κάτω. Χώρο συνάντησης και δημιουργίας, μακριά από εμπορευματικούς και εξουσιαστικούς όρους, έναν χώρο προωθητικό ως προς την ανάπτυξη και την οργάνωση των συλλογικών αντιστάσεων ενάντια στην συνεχή υποτίμηση των ζωών μας.
Τη δευτέρα αναρτήθηκε πανό μας ενάντια στα στριπτιζάδικα και στη λογική της εμπορευματοποίησης της σεξουαλικότητας επί τις Συγγρού . Η επιλογή της ανάρτησης του στον συγκεκριμένο δρόμο σαφώς δεν είναι τυχαία … Η Συγγρού ακτινοβολεί για τον ναό της γνώσης (πάντειο), της τέχνης (ίδρυμα ωνάση) και του σεξισμού ! Νταβατζήδες και πορνοπελάτες θα μας βρείτε μπροστά σας !!
Έπειτα απο 15 εβδομάδες απεργίας, κατα
λήψεων και κινητοποιήσεων στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και ενώ η κανονικότητα απλώνεται καταθλιπτικά πάνω από τα αμφιθέατρα, τα εργαστήρια και τα κάτεργα των εργολάβων, εμείς, φοιτητές και εργαζόμενοι που συμμετείχαμε από την πρώτη μέχρι τη τελευταία μέρα στις κινητοποιήσεις, στις περιφρουρήσεις και τις καταλήψεις, θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη για έναν απολογισμό και μια (αυτο)κριτική μακριά απο λογικές που μεθοδεύουν είτε την ηττοπάθεια -και τα κεφάλια μέσα- είτε τη θριαμβολογία -σαν εύκολη δικαιολογία για την απουσία κριτικής και περιεχομένου.
Με βάση αυτά καλούμε σε ανοιχτή πολιτική εκδήλωση-συζήτηση με σκοπό την άμεση ανταλλαγή εμπειριών και την ανάλυση ζητημάτων που τέθηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα όπως:
Ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός και το ξεπέρασμά του, η λογική της ανάθεσης και οι πελατειακές σχέσεις, τα όρια και ο εγκλωβισμός των αγώνων στα πλαίσια της νομιμότητας, η έλλειψη κριτικής στο «δημόσιο» Πανεπιστήμιο, η ιδιωτικοποίηση-επιχειρηματικοποίηση και η μετακύλιση του κόστους φοίτησης, η αδυναμία σύνδεσης των αγώνων φοιτητών και εργαζομένων και η απαθής ή η εχθρική στάση απέναντι στον αγώνα από μερίδα φοιτητών.
Μέλη της απεργιακής επιτροπής του ΕΚΠΑ | Αυτόνομο Σχήμα ΦΜΣ | Ελευθεριακή Παρέμβαση Πολιτικών
Μηχανικών | Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου | Ελευθεριακό Σχήμα ΣΕΜΦΕ | Αυτόνομο σχήμα ΣΚΣ
Στις 5/11 υπήρχε κάλεσμα για Γενική Συνέλευση (την 3η εξ αναβολής). Αυτή και πάλι δεν πραγματοποίηθηκε λόγω έλλειψης ικανού αριθμού φοιτητών. Στην συζήτηση που ακολούθησε, ως Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου προτείναμε την δημιουργία μιας πρωτοβουλίας φοιτητών κα την πραγματοποίηση 2 δράσεων με σκοπό την ανάδειξη των ζητημάτων που μας αφορούν και την προπαγάνδιση της επόμενης Γ.Σ. Απο την στιγμή που ο κόσμος που στήριξε την πρόταση μας ήταν αρκετός, παραγματοποιήθηκαν οι εξής δράσεις.
Τετάρτη 6/11
Η Πρωτοβουλία φοιτητών/τριών Παντείου συμμετείχε με διακριτό μπλόκ στην πανεργατική διαδήλωση. Παρά την βροχή ήμασταν γύρω στα 30-35 άτομα.
Πέμπτη 7/11
Η πρωτοβουλία πραγματοποίησε συμβολική κατάληψη στο γραφείο του πρύτανη απο τις 8 το πρωί ως τις 8 το βράδυ γνωστοποιώντας με πανώ και κειμενάκι τα τρέχοντα ζητήματα και την επόμενη Γ.Σ.
Και το κείμενο που μοιραζόταν όλη μέρα
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΡΑΣΗΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ ΠΑΝΤΕΙΟΥ
Με αφορμή το κάλεσμα γενικών συνελεύσεων την Πέμπτη 31/10/2013 και την Τρίτη 5/11, που δεν πραγματοποιήθηκαν, έλαβε χώρα συζήτηση μεταξύ όσων ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Στην πρώτη συζήτηση, φοιτητές (χωρίς συγκεκριμένη παραταξιακή ταυτότητα) προθυμοποιήθηκαν να προωθήσουν κάλεσμα σε γενική συνέλευση για την Τρίτη 5/11 και ορισμένοι να προβούν σε ενέργειες για δημιουργία τμηματικών συνελεύσεων. Στη δεύτερη γενική συζήτηση δημιουργήθηκε πρωτοβουλία φοιτητών/τριών Παντείου και αποφασίστηκαν οι εξής δράσεις: συμμετοχή στη γενική απεργία την Τετάρτη 6/11 καθώς και την επόμενη μέρα 7/11 συμβολική κατάληψη, που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή στο γραφείο του Πρύτανη. Το συγκεκριμένο γραφείο επιλέχθηκε καθώς αντιπροσωπεύει τη διοίκηση του Πανεπιστημίου. Η πρωτοβουλία αυτή, δεν αντιπροσωπεύει το φοιτητικό σύλλογο, παρά μόνο τους εαυτούς μας ως υποκείμενα. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να λάβουμε δράση παρά την αδυναμία συγκέντρωσης απαρτίας για λήψη αποφάσεων σε γενική συνέλευση. Σκοπός της πρωτοβουλίας , η ανάδειξη της αγωνιστικής μας διάθεσης, η ευαισθητοποίηση μεγαλύτερου τμήματος φοιτητών στα θέματα που απασχολούν το φοιτητικό σύλλογο και η προώθηση γενικής συνέλευσης. Τα αιτήματα μας αφορούν την άρνηση επιβολής διδάκτρων στα μεταπτυχιακά προγράμματα του Παντείου Πανεπιστημίου και της εντατικοποίησης (ν+2) των σπουδών, που δημιουργεί πρόβλημα στους οικονομικά ασθενέστερους καθώς και εργαζόμενους φοιτητές, την ανανέωση σύμβασης για τη στέγαση των δικαιούχων φοιτητών, την εξασφάλιση δωρεάν σίτισης και συγγραμμάτων για όλους. Εκφράζουμε επίσης αλληλεγγύη στους απεργούς (που διανύουν την 9η εβδομάδα απεργίας) και φοιτητές του ΕΜΠ και ΕΚΠΑ.